Υποκρισία

18.3.08

Πρώτο θέμα σε όλα τα κανάλια και όλες τις εφημερίδες είναι τον τελευταίο καιρό οι απεργίες των διαφόρων εργασιακών κλάδων και οι φυσιολογικές επιπτώσεις που αυτές επιφέρουν στην καθημερινότητα του μέσου πολίτη.

Γιατί χρησιμοποιούμε τον όρο "μέσος πολίτης" ; Γιατί αγαπητοί φίλοι αν πάτε μια βόλτα από το Κολωνάκι ή από το Ψυχικό θα διαπιστώσετε ότι οι συγκεκριμένες περιοχές δεν αντιμετωπίζουν και τόσο μεγάλα προβλήμα.Οι διακοπές ρεύματος είναι από σπάνιες μέχρι ανύπαρκτες ενώ η κατάσταση με τα σκουπίδια είναι θεαματικά καλύτερη σε σχέση με τις περισσότερες περιοχές της χώρας.Λέτε να τα μάζεψαν οι κυρίες με τα Cavalli ; Δύσκολο...

Υποκριτική είναι και η στάση των περισσότερων δημοσιογράφων.Ο πόνος για τους απεργούς και τα δικαιώματα τους βγάζει μάτι ότι είναι ψεύτικος.Και αυτό είναι λογικό.Μπορεί για παράδειγμα ο Χατζηνικολαόυ της βίλας των 700 τ.μ να καταλάβει τι σημαίνει για τον υπάλληλο του δήμου η αύξηση των ορίων ηλικίας ;Δεν μπορεί...

Τέλος , το κακό είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης αντιμετωπίζει τις απεργιακές κινητοποιήσεις σαν ένα θέμα που αφορά μόνο συγκεκριμένους εργασιακούς χώρους και ότι δεν επηρεάζει τη γενικότερη δομή της κοινωνίας.Ακόμα και αυτοί που πιστεύουν ότι οι απεργοί έχουν δίκιο , ψιθυρίζουν "εντάξει , το καταλάβαμε , αρκετά ".

Αυτό είναι το κέρδος του συστήματος.
Ο σύγχρονος πολίτης τις περισσότερες φορές αποτελεί παθητικό δέκτη των διαφόρων εξελίξεων που βλέπει τα καράβια να παιρνούν.
Ενδιαφέρρεται αυστηρά για τη διαφύλαξη των προσωπικών του δικαιωμάτων και αδιαφορεί για τους υπόλοιπους.
Έτσι λοιπόν ψηφίζει το κόμμα που θεωρεί ότι θα τον βολέψει ή θα του εξασφαλίσει ένα καλύτερο ατομικό μέλλον.Ακόμα και αν καταστραφέι η υπόλοιπη χώρα...

Καταλήγουμε λοιπόν στο πικρό συμπέρασμα ότι ο κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει...