To 1978 o Aμερικανός θεωρητικός James Burns στο βίβλιο του με τίτλο "Ηγεσία" ( "Leadership" ) διέκρινε τρία διαφορετικά είδη ηγεσίας :
-ηγεσία laissez-faire
-συναλλακτική ηγεσία
-μετασχηματιστική ηγεσία
Εμείς λόγω της τωρινής πολιτικής κατάστασης θα ασχοληθούμε με το πρώτο είδος.
Σε ελεύθερη μετάφραση "laissez-faire" σημαίνει σε πρώτο πρόσωπο "σας αφήνω να κάνετε"...
Κύριο χαρακτηριστικό της ηγεσίας laissez-faire είναι η απροθυμία του ηγέτη να επέμβει σε ζητήματα εκτός της προσωπικής του ευθύνης.
Τέτοιοι ηγέτες έχουν μια "αδιάφορη" προσέγγιση στη διοίκηση του υπουργικού συμβουλίου και των υπουργείων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας ηγεσίας είναι ο Έλληνας πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ο οποίος δείχνει σχετικά μικρό ενδιαφέρον για τις καθημερινές εργασίες της κυβέρνησης του...
Έχει την τάση να μεταβιβάζει ευθύνες στους υπουργούς του και μόνο οι καταστροφικές πυρκαγιές του περασμένου Αυγούστου τον ανάγκασαν να υιοθετήσει έστω και προσωρινά ένα πιο ευθύ ύφος ηγεσίας...
Θεωρητικά τα πλεονεκτήματα του συγκεκριμένου τύπου ηγεσίας είναι η απαλλαγή των ηγετών από πρόσθετες ασχολίες και διοικητικά βάρη και η προσήλωση τους σε πολιτικά και εκλογικά ζητήματα...
Από την άλλη μπορεί επίσης να οδηγήσει σε κακό συντονισμό της κρατικής πολιτικής , αφού οι υπουργοί και οι αξιωματούχοι έχουν μεγάλα περιθώρια να επιδιώξουν προσωπικά συμφέροντα και να αναλάβουν δικές τους πρωτοβουλίες.
Η υπόθεση Ζαχόπουλου κατέδειξε πόσα λίγα ήξερε ο κ. Καραμανλής για τις δραστηριότητες των κρατικών αξιωματούχων , για τους οποίους υποτίθεται ότι ήταν υπέυθυνος...
Ο κ. Καραμανλής όμως "εξέλιξε" ακόμα περισσότερο το συγκεκριμένο είδος εξουσίας...
Από laissez-faire το μετέτρεψε σε laissez-jouer...
Δηλαδή σας αφήνω να παίζετε...
Η συμπεριφορά των υπουργών αυτό δείχνει...
Ταξίδια με μεγαλοπαράγοντες , πάρτυ με εφοπλιστές , σεξ με γραμματείς , φωτογραφικά νομοσχέδια κτλ...
Από τον Μάρτιο του 2004 όταν και ανέβαλε τη διακυβέρνηση της χώρας , ο κ.Καραμανλής επέλεξε με τη σύμφωνη γνώμη των επικοινωνιολόγων του να μην εμφανίζεται και τόσο συχνά στην πρώτη γραμμή της πολιτικής επικαιρότητας...
Αυτό ίσως εξηγεί ότι σε αντίθεση με τα περισσότερα κυβερνητικά στελέχη , ο ίδιος απολαμβάνει μια χαμηλή δημοσκοπικά προσωπική φθορά...
Όπως σε όλα τα μεγάλα σκάνδαλα , έτσι και στο σκάνδαλο της Siemens ο πρωθυπουργός έχει εξαφανιστεί και οι δηλώσεις του είναι ελάχιστες...
Έχει αφήσει να εισπράξουν όλη τη φθορά οι υπουργοί του ακόμα και αν συνδέονται με δεσμούς αίματος...
Πώς θα αντιμετωπίσει το σκάνδαλο ;
Όπως και τα προηγούμενα...
Θα αλλάξει δυο-τρια πρόσωπα από συγκεκριμένες θέσεις και θα συνεχίσει να είναι ο "καταλληλότερος"...
Η φημολογία των τελευταίων ημερών μιλά για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες με σημαία την οριστική "κάθαρση" και την πολιτική σταθερότητα...
Αναρωτιέμαι όμως πώς μπορεί να πείσει σαν εγγυητής της πολιτικής σταθερότητας αυτός ο οποίος έχει οδηγήσει τη χώρα δυο φορές σε εκλογές σε διάστημα 12-15 μηνών...
Όπως καμια φορά αναρωτιέμαι μήπως τελικά μας αξίζει μια τέτοια κυβέρνηση...
Παραπολιτικός
