Κατά παράβαση των αρχών μου, που επιβάλλουν την πλήρη περιφρόνηση της πολιτικής επικαιρότητας σε περίοδο διακοπών, παρακολούθησα (χαλαρά) την ιστορία με τον Αριστοτέλη Παυλίδη, επειδή ο πρωταγωνιστής της την κάνει να θυμίζει κάπως κοινωνική σάτιρα κωμικοτραγικού χαρακτήρα, όπως λ.χ. ορισμένες ταινίες που σκηνοθέτησαν στις δεκαετίες 1960 και 1970 ο Μάριο Μονιτσέλι και ο Ετορε Σκόλα...
Συγκρατώ δύο τινά. Σύμφωνα με τον καταγγέλλοντα, ο διευθυντής του γραφείου του Αρ. Παυλίδη φέρεται ειπών ότι ο τότε υπουργός είχε «ανάγκη από 1 εκατομμύριο ευρώ». Ο καταγγελλόμενος αποκρούει με αγανάκτηση τον ισχυρισμό και καταθέτει αγωγή εναντίον του καταγγέλλοντος, αιτούμενος αποζημίωση 1 εκατομμυρίου ευρώ. Το συμπέρασμα είναι επομένως ασφαλές: ο Αριστοτέλης Παυλίδης έχει ούτως ή άλλως ανάγκη από 1 εκατομμύριο ευρώ. Εδώ που τα λέμε, όμως, και ποιος δεν έχει;
Από την πάντα καυστική στήλη του Κυριακάτικου ΒΗΜΑτος "Το επταήμερο του Διοδώρου"...
