Από όσα ακούμε και διαβάζουμε τον τελευταίο καιρό στον ημερήσιο τύπο και στην τηλεόραση, διαπιστώνουμε την απαξία της πολιτικής ,την αηδία για τους πολιτικούς. Τα οποία οδηγούν τους πολίτες αυτής της χώρας στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα πορεύεται χωρίς όραμα ,χωρίς πυξίδα χωρίς κυβέρνηση και τελικά χωρίς πρωθυπουργό.
Οι καταγγελίες πέφτουν σύννεφο για υπουργούς οι οποίοι συμπεριφέρνονται σαν επιχειρηματίες και όχι σαν πολιτικοί, οι οποίοι ως μόνο έρεισμα έχουν τον πλουτισμό και όχι την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος και των πολιτών, και οι οποίοι με διάφορα νομικά τερτίπια, που οι ίδιοι ψηφίζουν , πως θα αποφύγουν να πληρώσουν φόρους, την ώρα που κάποιοι άλλοι στην κυβέρνηση σεμνά και ταπεινά φορολογούν την γενιά των 700 Ευρώ.
Δημιουργούνται επιχειρήσεις στο όνομα των συζύγων τους και μοιράζονται εκατομμύρια ευρώ με υπόγειες συναλλαγές.
Όλα αυτά ο πρωθυπουργός τα παρακολουθεί σαν απλός θεατής κρυμμένος στην γυάλα του Μαξίμου. Ο πρωθυπουργός μιας χώρας δεν μπορεί να κρύβεται, πρέπει να παίρνει αποφάσεις όσο οδυνηρές και αν είναι για τον ίδιο και τους συνεργάτες του, και όχι απλώς να προεδρεύει του υπουργικού συμβουλίου.
Η απραξία η δική του και του επιτελείου έχει φθάσει στο ακρότατο σημείο. Στους τομείς όπως της οικονομίας ,υγείας παιδείας όχι μόνο δεν έχει αλλάξει τίποτε προς το καλύτερο επί πρωθυπουργίας του, αλλά όλα βαίνουν από το κακό στο χειρότερο.
Δυστυχώς ο σημερινός πρωθυπουργός είναι ο πρωθυπουργός με τις μεγαλύτερες δηλώσεις και υποσχέσεις και τα λιγότερα έργα.
