Κατά τη διάρκεια της χθεσινής του ομιλίας στη ΔΕΘ, το πρώτο πράγμα που ένιωσε την ανάγκη να μοιραστεί μαζί μας ο Αντώνης Σαμαράς ήταν η υπόσχεση επαναφοράς του Υπ.Μακεδονίας-Θράκης, δείχνοντας ξεκάθαρα τη διάθεση του να παίξει με τα νεύρα μας.Καταλόγισε στο ΠΑΣΟΚ 7 ψέμματα και δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Από τη στιγμή που αποφάσισε να βιάσει τη λογική μας, θα μπορούσε να καταλογίσει 30-40 ψέμματα, να χαρούν και οι τελευταίοι των γαλάζιων ταλιμπάν.
Έχω βαρεθεί να γράφω ότι αυτό που τον σώζει είναι η πλήρης απαξίωση της Νέας Δημοκρατίας στα μάτια της κοινής γνώμης. Απάλλαξε τις κυβερνήσεις Καραμανλή από κάθε ευθύνη για την κατάντια της χώρας, δεν αφιέρωσε ούτε μια λέξη στα γιατί της συντριβής των περασμένων εκλογών. Δυστυχώς, αρχίζω και πιστεύω ότι η κριτική στο πρόσωπο του δεν έχει πλέον την παραμικρή αξία. Αυτός ήταν πάντα ο Αντώνης Σαμαράς, ένα θρασύς παλαιολιθικός...
...πολιτικός, αυτό ακριβώς που χρειάζεται σήμερα ένα άρρωστο κόμμα για να ξεψυχήσει.
Η Νέα Δημοκρατία μετατρέπεται μέρα με τη μέρα σε μια μαζικότερη εκδοχή της Πολιτικής Άνοιξης, σε ένα εριστικό κόμμα διαμαρτυρίας της πατριωτικής Δεξιάς. Καθόλου τυχαία, ο Σαμαράς μας υπόσχεται την επιστροφή στην Ελλάδα του Κώστα Καραμανλή, εκεί που οι μέτριοι όμοιοι του μεγαλουργούσαν.
Για πρώτη φορά, η άρνηση ενός κόμματος να αλλάξει συμπίπτει με την ξεκάθαρη απόφαση μιας χώρας να προχωρήσει μπροστά. Κάπως έτσι, οι δρόμοι της κοινωνίας με τη νέα Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά χωρίζουν. Αν η Αριστερά σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, οι εκλογές του Νοέμβρη θα αποτελέσουν το κύκνειο άσμα μιας ελάχιστα χαρισματικής γενιάς πολιτικών της Δεξιάς...
