Απέναντι σε μια Ισπανία που δεν τρόμαξε κανέναν, η Εθνική μας ξεδίπλωσε στο παρκέ όλες τις αδυναμίες της εποχής του Λιθουανού στον πάγκο της.
Η Ελλάδα που ανέτρεπε διψήφιες διαφορές σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, η ομάδα που έριξε 100αρα στη Dream Team μπήκε στο παρκέ φοβισμένη, κυνηγώντας φαντάσματα του παρελθόντος. Το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό...
Για ένα ολόκληρο ημίχρονο, ο Καζλάουσκας έχρισε...
...τον Σπανούλη playmaker με τους Ζήση και Διαμαντίδη να στριμώχνονται μεταξύ 2 και 3 με τη διαφορά να παραμένει μικρή χάρη στα σουτ του Ζήση από τα 5(!) μέτρα. Πόσα τέτοια θα μπουν όμως; Και πολλά μπήκαν...
Στο 3ο δεκάλεπτο, όλοι πιστέψαμε στο θαύμα. Με τον Διαμαντίδη να ντύνεται...Batman και να κάνει ό,τι θέλει στο παρκέ, η Εθνική έφτασε γρήγορα στο +6 κι όλα έδειχναν ότι αυτή τη φορά οι Ισπανοί δεν θα γλιτώσουν. Στη φυσιολογική αντίδραση τους, η απάντηση του Καζλάουσκας δεν ήρθε ποτέ. Αρνήθηκε να πάρει ένα ταιμ-αουτ να παγώσει τον ρυθμό, πήρε στο 4ο δεκάλεπτο με τους Ισπανούς στο +3...
Κι ενώ η αρχή του 4ου δεκαλέπτου δεν ήταν καταστροφική, μετά αρχίσαμε πάλι τα χαζά του α' ημιχρόνου. Πάλι ο Σπανούλης σε ρόλο playmaker, πάλι ο Ζήσης να πέφτει πάνω στο Διαμαντίδη και με τον Kill Bill να βρίσκεται σε τραγική βραδιά, το παιχνίδι ξέφυγε. Σε όλα αυτά, οι Τσαρτσαρής, Καϊμακόγλου,Περπέρογλου και Καλάθης ήταν απλοί θεατές. Προφανώς ο Λιθουανός περίμενε να λιποθυμήσει ο Ζήσης ή Σόφο για να τους αντικαταστήσει...
Η συγκινητική προσπάθεια των τελευταίων 3 λεπτών αποδεικνύει των γραφομένων το αληθές. Απελευθερωμένοι από τη looser νοοτροπία του Λιθουανού, οι Έλληνες κυνήγησαν ένα θαύμα που δεν ήρθε ποτέ....
Καμία ομάδα δεν κέρδισε με τόσο απρόθυμες προσπάθειες 3 πόντων, καμία ομάδα δεν διακρίθηκε αξιοποιώντας 7-8 παίκτες. Τέλος, θα ήταν καταστροφικό για το μέλλον αυτής της ομάδας να σταθούμε στην απαράδεκτη διαιτησία. Κανένας κύκλος δεν κλείνει απόψε, εκτός από αυτόν της παρουσίας Καζλάουσκας στην Εθνική. Καλός προπονητής αλλά λίγος για το μέταλλο αυτής της ομάδας...