Ο Usain Bolt της οικονομίας

24.9.10

(επιστολή αναγνώστη)

Ο κ. Σαμαράς αφού δούλεψε ακατάπαυστα το τελευταίο δίμηνο, εμφανίστηκε στη ΔΕΘ παρουσιάζοντας το μεγαλόπνοο σχέδιό του για την ταχεία αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Σύμφωνα με αυτό αν αναλάμβανε τώρα τις τύχες της χώρας, το έλλειμμα του προϋπολογισμού από 13,6% (αν δεν ξεπεταχθούν ξαφνικά τίποτα κρυφά χρέη από νοσοκομεία και δήμους) θα πήγαινε στο μηδέν μέσα στο 2011. Το νέο του σχέδιο προέκυψε ύστερα από αναθεώρηση του προηγούμενου σχεδίου του, που παρουσίασε στο Ζάππειο τον Ιούλιο, το οποίο προέβλεπε έλλειμμα 4% το 2011 και μηδενισμό του το 2013. Ξέχωρα απ’ τα μεγέθη αυτά καθαυτά και την επιτευξιμότητά τους οφείλουμε να αναγνωρίσουμε όλοι ότι εκεί στη νέα Ν.Δ.δουλεύουν.
Ναι, δουλεύουν και δουλεύουν πολύ. Δεν είναι κι εύκολο πράγμα, Αύγουστο μήνα, μεσ’ το λιοπύρι και ενώ ο ελληνικός λαός κάνει τα μπάνια του, εσύ να δουλεύεις αγόγγυστα για να ανεβάσεις τις επιδόσεις σου, σαν μεταξεταστέος μαθητής. Και οι επιδόσεις τους ήταν πράγματι εντυπωσιακές. Ο κ. Σαμαράς κατέβασε το σκορ του κατά 4 μονάδες και εμφανίστηκε μεσ’ την καλή χαρά το Σεπτέμβρη επιδεικνύοντας μάλιστα το νέο του ρεκόρ στο πανελλήνιο.

Οσοι υπήρξαν παιδιά ή έφηβοι τη δεκαετία του ’80, θα θυμούνται εκείνα τα φορητά ηλεκτρονικά παιχνίδια που είχαν πρωτοεμφανιστεί την εποχή εκείνη (τα σημερινά game boy). Όλα τα πιτσιρίκια είχαμε κι από ένα και...



...μπλιμπλικιάζαμε με τις ώρες. Το βραδυνό μας σκορ-ρεκόρ, το έβλεπε ο κολλητός μας το άλλο πρωί και έτρωγε τη μέρα του προκειμένου να το ξεπεράσει. Το όνειρο όμως όλων μας και ο απόλυτος και υπέρτατος στόχος ήταν να το «μηδενίσουμε» πρώτοι. Τα παιχνίδια εκείνα ήταν έτσι ρυθμισμένα που το σκορ δεν μπορούσε να υπερβεί το 999 ή το 9990. Όταν κατάφερνες να το ξεπεράσεις το σκορ επανερχόταν και πάλι από το μηδέν. Είχες καταφέρει λοιπόν να το «μηδενίσεις»!!.
Αναπολώντας τις ευχάριστες εκείνες παιδικές στιγμές, νομίζω πως μπορώ να καταλάβω και τη χαρά του Αντώνη που κατάφερε να «μηδενίσει» το έλλειμμα μέσα στο καλοκαίρι. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το νέο του ρεκόρ το έκανε χωρίς ανταγωνισμό, δεδομένου ότι, ο αντίπαλος δεν επανήλθε με βελτιωμένο σκορ μετά την παρουσίαση του 4%, πρέπει όλοι να επικροτήσουμε το ζήλο και την αυταπάρνηση που επέδειξε, ανταγωνιζόμενος τον ίδιο του τον εαυτό.
Και μη σπεύσουν ορισμένοι κακόβουλοι να επισημάνουν ότι έχει γίνει βασικό χαρακτηριστικό των αρχηγών της ΝΔ η ενασχόληση με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, γιατί ο προηγούμενος τα ανέβαζε τα ελλείμματα ενώ αυτός εδώ τα κατεβάζει.

Ας γυρίσουμε όμως στην ωμή πραγματικότητα. Το έλλειμμα για να κατέβει από το 13,6% στο μηδέν θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να τραβηχτούν 32 δισ. Ευρώ από την ελληνική οικονομία σε συνθήκες ύφεσης. Δηλαδή να μειωθούν οι κρατικές δαπάνες και να αυξηθούν τα δημόσια εσοδα, σε τέτοιο βαθμό, που να δίνουν μία σούμα των 32 δισ.

Ο κ. Σαμαράς όμως είναι αντίθετος στις μειώσεις των μισθών των ΔΥ, αντίθετος στις περικοπές των συντάξεων και αντίθετος στις απολύσεις των σταζιέρ και όλων αυτών που προεκλογικά με θλιβερή ανευθυνότητα σωρηδόν διόριζαν (ΑΓΡΟΓΗ, ΜΕΤΡΟ κ.α.) τα επιφανή στελέχη της γαλάζιας διακυβέρνησης, ενώ η χώρα βάδιζε στην καταστροφή. Αρα τα δισ. δεν θα τα πάρει από ολους αυτούς, αλλά, αντιθέτως θα ξαναπροσλάβει όσους έφυγαν αυξάνοντας κατάτι τις δαπάνες.

Ο κ. Σαμαράς όμως είναι αντίθετος και στη φορολογία. Δεν θα αυξήσει τη φορολογία λέει, αλλά αντιθέτως θα τη μειώσει. Θα περιορίσει δηλαδή τις δαπάνες χωρίς περικοπές, αλλά με προσλήψεις και θα μαζέψει περισσότερα έσοδα μειώνοντας τη φορολογία. Και όλα αυτά θα τα κάνει μέσα σε 1,5 χρόνο, χωρίς θυσίες του λαού, σε ένα κράτος που δεν έχει πρόσβαση στις αγορές, με ένα τεράστιο δημόσιο χρέος στο κεφάλι, βυθισμένο στη διαφθορά, μη παραγωγικό, με έλλειμμα ανταγωνιστικότητας και διαλυμένους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς, όπως ακριβώς τους άφησε το δίδυμο της συμφοράς που κυβέρνησε την τελευταία χρόνια τη χώρα και σύμφωνα με τη μετεκλογική συμπεριφορά του ενός από αυτούς, μπορεί να συνοψιστεί μονολεκτικά ως «μουγκο-θόδωρος».

Πάντως για να μην είμαι άδικος, ο κ. Σαμαράς συμφώνησε στη φορολόγηση των ποτών και των τσιγάρων. Κι ας πάει κόντρα στο προσωπικό του συμφέρον, καθώς έχω την αμυδρά υποψιά, ότι είναι βαρβάτος χρήστης και των δύο, κρίνοντας πάντα απ’ αυτά που λέει.
Η ερώτηση που θα έκανε λοιπόν ένας αφελής προς τον κ. Σαμαρά θα ήταν:
«Αντώνη, είναι αλήθεια οι φήμες ότι είσαι κάτοχος πτυχίου Οικο(νομ)ικών ή μήπως παραχάραξες το «κυρ» σε «νομ» και ενώ θα έπρεπε να βρίσκεσαι δίπλα στον κουρασμένο, φροντίζοντας τα του οίκου του, αυτές τις ατελείωτες ώρες μοναξιάς που περνάει, αντ’αυτού έμπλεξες με κόμματα και αρχιγιλίκια;»
Αν όμως ο αρχηγός ισχυριστεί ότι έχει πράγματι πτυχίο Οικονομικών τότε ίσως θα πρέπει να αλλάξουμε το παραπάνω ερώτημα αλλά και τον ερωτώμενο:
«Dear Dean
Could you please confirm that Mr Antonios Samaras (an alleged former student and oncoming prime minister of Greece) aquired a Bachelors Degree in Economics, after a full course attendance, on the School of Economics of your decent College
Otherwise
Are there any incidents of fraut registered in your honourable college’s records, referring specifically on naughty students “oiling” corrupted members of your professors staff, in order to obtain higher grades than that of those they really deserved, back in 1974?
Respectfully
Anxious Greek Voters»
Η λέξη “oiling” θα χρειαζόταν ίσως και μια μικρή υποσημείωση για να γίνει αντιληπτή, αν και θα μπορούσε να χρισημοποιηθεί και με την κυριολεκτική της έννοια, μια που ο Αντώνης είναι και Καλαματιανός.
Το πιθανότερο είναι η απάντηση του πρύτανη να είναι είτε καταφατική και στα 2 σκέλη, είτε αρνητική και στα 2 σκέλη. Τρίτη εκδοχή, χωρίς να μπορεί να αποκλειστεί, δεν μπορεί παρά να συγκεντρώνει ποσοστά ανάλογα με αυτά που συγκεντρώνει η φήμη ότι κυκλοφόρησε φωτογραφία με τον Ανθιμο να ασπάζεται το Γκρούεφσκι.

Θα πει καποιος τώρα, ότι, όλα αυτά θα τά έλεγε μόνο ένας κακόπιστος που δεν μπορεί να αντιληφθεί το όραμα του κ. Σαμαρά. Θα συμφωνήσω. Δεν είμαι αρνητικός, απλά είμαι λίγο επιφυλακτικός. Δεν δίνομαι με τη μία στις σχέσεις μου. Προσπαθώ να δω που το πάει ο άλλος. Να μη με κερδίσει με τη μία και μετά με θεωρήσει δεδομένο. Γι’ αυτό και δεν θα τον ψηφίσω ακόμα. Θα του δώσω όμως χρόνο για να με πείσει.

Την αυταπάρνησή του στην προσπάθεια μηδενισμού του ελλείμματος την αναγνώρισα και παραπάνω, όμως βλέποντας το πάθος του και την εργατικότητά του πιστεύω ότι πρέπει να ενθαρρυνθεί από όλους μας να προχωρήσει ακόμα περισσότερο, μια και βρίσκεται σε δαιμονιώδη φόρμα. Αφού μέσα σε 2 μήνες κατάφερε να κατεβάσει το έλλειμμα από το 7,6 που προβλέπει το μνημόνιο στο 4 που προβλέπει το σχέδιό του τού Ιουλίου και μέσα σε άλλους 2 μήνες πέτυχε να το κατεβάσει από το 4 στο 0 στο σχέδιο του Σεπτεμβρίου και φαίνεται να καταρρίπτει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, έχοντας εξελιχθεί στο Usain Bolt της οικονομίας, νομίζω ότι πρέπει να του βάλουμε κι άλλο homework μπας και δούμε και καμιά άσπρη μέρα σε αυτή τη χώρα.

Εγώ δεσμεύομαι λοιπόν ότι αν μας παρουσιάσει το επόμενο δίμηνο και ένα σχέδιο για το μηδενισμό του δημοσίου χρέους των 320 δισ. σε βάθος 2ετίας θα τον ψηφίσω όχι με το ένα, αλλά και με τα δυό μου χέρια. Και μη σπεύσουν ορισμένοι να πουν ότι αυτά δεν γίνονται γιατί δεν τον ξέρουν καλά τον Αντώνη. Είμαι σίγουρος ότι μπορεί.
Αντιθέτως ο αδελφός μου είναι πιο απαιτητικός και με χλευάζει ως ολιγαρκή και εύκολο θύμα. «Αυτά κάνουν οι πολιτικάντηδες» μου λέει, «σας ρίχνουν ένα κομμάτι ψωμί και αμέσως πάτε και τους ψηφίζετε σα ζώα και τους κακομαθαίνετε». Μα δεν είναι και λίγο, του αντιτείνω, να μηδενίσεις έλλειμμα και δημόσιο χρέος μέσα σε 1 και 2 χρόνια. «Αυτά είναι παιχνίδι για τον Αντώνη» μου λέει «μπορεί να τα κάνει την ώρα του πρωινού κολατσιού. Ασ’ τον να δουλέψει λίγο παραπάνω τώρα που είναι στην αντιπολίτευση, βάλε τον κι άλλο στην πρίζα. Εξάλλου δεν είναι μόνος, έχει ένα σπουδαίο επιτελείο από πίσω του. Είναι λίγος ο πολιτικός ογκόλιθος Πάνος Παναγιωτόπουλος, η οικονομική κευνσιανο-συνδικαλιστική σκέψη του Γιάννη Μανώλη ή η μετριοπάθεια και οι ανοιχτοί ορίζοντες του Φαύλου Κρανιδιώτη».
Απευθύνομαι σε σένα φίλε Αντώνη. Ο αδελφός μου είναι πλεονέκτης και ζητάει αύξηση στα επιδόματά του, ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο και μια γυναίκα για να σε ακολουθήσει. Σου υπόσχομαι όμως ότι θα τον μεταπείσω αν καταφέρεις μετά το έλλειμμα να μηδενίσεις και το δημόσιο χρέος. Ελα Αντώνη! Μην αποδειχθείς αναξιόπιστος κι εσύ σαν το Γιώργο. Πάμε!!