Μου ζητάτε να γράψω κάτι για την 28η Οκτωβρίου, θα το κάνω αν και δεν νιώθω κάποια σχετική ανάγκη. Για τις εθνικές επετείους έχουν γραφτεί σχεδόν τα πάντα, δεν βρίσκω κάτι να προσθέσω.Προσωπικά, δεν είμαι εθνικά υπερήφανος για το "ΟΧΙ" αλλά για το έπος της Εθνικής Αντίστασης που ήταν κάτι περισσότερο από μια λέξη ενός δικτάτορα.
Από εκεί και πέρα, είμαι κι εγώ ένας από εκείνους τους εχθρούς του Έθνους που τάσσονται υπέρ της κατάργησης των μαθητικών παρελάσεων, ενός υποκριτικού φόρου τιμής σε αγώνες για τους οποίους οι μαθητές δεν είναι ενήμεροι. Τέλος, θεωρώ στρέβλωση της συμβολικότητας της σημαίας τη μετατροπή της σε έπαθλο βαθμολογικών επιδόσεων. Υπήρξα με μεγάλη επιτυχία τόσο σημαιοφόρος όσο και παραστάτης κι εκτός από μια θεία μου που διέκοψε την παρέλαση για να με φιλήσει, δεν ένιωσα κάτι το συγκλονιστικά ιστορικό.
