Σε όποιο site/blog κι αν μπω, κάπου θα δω τις φωτογραφίες των καταζητούμενων τρομοκρατών που έδωσε στη δημοσιότητα η ΕΛ.ΑΣ.Νιώθω άβολα, αμήχανα. Νομίζω ότι δεν θα δημοσίευα ποτέ κάτι τέτοιο, χωρίς να θεωρώ ότι όλοι οι υπόλοιποι κάνουν κάτι κακό. Παρατηρώ όμως μια παράξενη λαχτάρα, μοιάζουν τα ΜΜΕ να διψούν για "ασφάλεια" όσο οι νεαροί τρομοκράτες για δημοσιότητα. Όλοι καλύπτουν τις "δραματικές εξελίξεις", κανείς δεν έχει διάθεση να σχολιάσει λίγο περισσότερο τα όσα μαθαίνουμε τις τελευταίες ημέρες.
Οι συλληφθέντες είναι νέα παιδιά, πολύ πιο νέα από όσο μπορούσε κανείς να φανταστεί. Το παρουσιαστικό τους μόνο σε....
...αιμοσταγείς δολοφόνους δεν παραπέμπει. Ήδη περνούν τις πρώτες ημέρες τους στη φυλακή, γνώριζαν ότι αργά ή γρήγορα θα κατέληγαν εκεί. Δεν σταμάτησαν όμως να αγωνίζονται για τα δικά τους ιδανικά, σκεφθείτε μόνος ότι ένας ήταν εδώ και 14 μήνες επίσημα καταζητούμενος από την ΕΛ.ΑΣ.
Το τελευταίο που θα ήθελα είναι να δικαιολογήσω έστω και λίγο αυτή τη μορφή κοινωνικών διεκδικήσεων. Όμως φοβάμαι ότι αν δεν ξοδέψουμε λίγο χρόνο για να ερμηνεύσουμε τα κίνητρα αυτών των παιδιών, όλο και περισσότερο θα πληθαίνουν οι θαυμαστές τους. Τα παιδιά αυτά επέλεξαν τον πλέον αυτοκαταστροφικό τρόπο για να εκφράσουν μια οργή στην οποία όμως είμαστε όλοι κοινωνοί. Η οργή είναι δικαιολογημένη, είναι μια δύσκολα αποδεκτή πραγματικότητα αλλά υπάρχει, παντού γύρω μας.
Και η οργή φέρνει μίσος. Είναι ένας φαύλος κύκλος που οι συλλήψεις δεν μπορούν να σταματήσουν. Μια δικαιότερη κοινωνία όμως, μπορεί.
