του Τάκη ΜίχαΤην στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, κανείς ακόμα δεν ξέρει ποιοί είναι οι λόγοι που ώθησαν τον Τζάρετ Λι Λόφορντ στην δολοφονική επίθεση στην Αριζόνα, όπου έξι πολίτες έχασαν τη ζωή τους και 14 τραυματίστηκαν, μεταξύ τους και η βουλευτής Γκάμπριελ Γκίφορντς, η οποία εξακολουθεί να νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση. Όμως οι περισσότεροι αναλυτές συμφωνούν ότι αναμφίβολα η γλώσσα του μίσους, της ακρότητας και της υπερβολής που χαρακτηρίζει την πολιτική ρητορική στις ΗΠΑ τα τελευταία έτη, έχει παίξει ένα σημαντικό ρόλο. Διότι πρόκειται για μια ρητορική που δεν έχει ως στόχο την ανάδειξη των διαφορετικών προσεγγίσεων και οπτικών, αλλά την απαξίωση και την ηθική δολοφονία των αντιπάλων.
Απ’ αυτή την σκοπιά ο πολιτικός λόγος στις ΗΠΑ τα τελευταία έτη παρουσιάζει πολλά κοινά με τον αντίστοιχο πολιτικό λόγο στην Ελλάδα. Και εδώ π.χ. η κριτική στις προσπάθειες διαχείρισης του χρέους έχει ελάχιστη σχέση με μια προσπάθεια διατύπωσης επιχειρημάτων και περισσότερο με προσπάθειες κατασυκοφάντησης και ηθικής απαξίωσης της άλλης πλευράς. Διότι όταν κανείς διαλαλεί με...
...κάθε σοβαρότητα ότι το «Μνημόνιο» σηματοδοτεί ... κήρυξη πολέμου εναντίον της Ελλάδας από την διεθνή πλουτοκρατία(!) ή ότι αντιπροσωπεύει «εσωτερική κατοχή»(!) τότε το θέμα δεν είναι απλά ότι κανείς συμπεριφέρεται ως παράφρων, αλλά επίσης και κυρίως ότι θέτει τις εννοιολογικές βάσεις για βαρβαρότητες όπως αυτές που έγιναν με θύμα τον (πρώην φιλελεύθερο) βουλευτή Κωστή Χατζηδάκη. Όμως υπάρχουν φυσικά ουσιαστικές διαφορές μεταξύ του αμερικανικού και του ελληνικού λαϊκισμού του μίσους.
H συνέχεια στο Protagon.gr.
