Χαζεύω τα διάφορα status σας στο Facebook για τον θάνατο του Νίκου Παπάζογλου και διαπιστώνω ότι οι πραγματικοί καλλιτέχνες δεν έχουν ανάγκη προβολής ή συνεχούς παραγωγής δίσκων.Αθόρυβα, οι ήχοι του φαίνεται ότι είχαν καταφέρει να φθάσουν μόνοι τους σε χιλιάδες καρδιές μετατρέποντας την απώλεια του σε μια από τις πλέον δυσάρεστες ειδήσεις των τελευταίων ετών.
Όπως και πολλοί από εσάς, εγώ τον συνάντησα για πρώτη φορά στον "Αύγουστο" κατά τη διάρκεια ενός εσωστρεφούς καλοκαιριού. Καλό ταξίδι Νίκο...
