«Mε δυο λόγια αυτό που μου έμεινε είναι ότι υπάρχει ακόμη μια Ελλάδα που κατά κυριολεξία περιβάλλεται από ένα συρματόπλεγμα και ζει σε ένα δικό της πλανήτη. Αφού, για να καταλάβεις, ένας ανεκδιήγητος “μονιμάς” μάζευε κάθε μέρα τα περισσευούμενα κρουασάν για να τα πουλήσει έξω, ενώ ένας άλλος έπαιρνε τα γάλατα για να τα πάει σπίτι του»Ποιος θα περιμένε ότι το παραπάνω απόσπασμα από το άρθρου του Κωνσταντίνου Ζουλα στην Καθημερινή θα οδηγούσε το Σύνδεσμο Υποστήριξης Μελών Ενόπλων Δυνάμεων σε αυτήν εδώ την πύρινη ανακοίνωση;
Έχει χαθεί κάθε σοβαρότητα.
.jpg)
