Συναίνεση Υπάρχει

19.5.11

Το πολιτικό προσωπικό της χώρας συναινεί σε πολλά πράγματα, και  μάλιστα καθόλου αυτονόητα στην υπόλοιπη Ευρώπη. Για παράδειγμα, στο να υπάρχουν χωριστά ασφαλιστικά ταμεία για κάθε επάγγελμα και κάθε ΔΕΚΟ, με διαφορετικούς όρους συνταξιοδότησης. Για τα πιο ευγενή επαγγέλματα, οι συντάξεις να πληρώνονται  από τους φορολογούμενους και τους δανειστές του  κράτους. Συναινεί οτι τα ευγενή ταμεία δεν πρέπει να μειώσουν τις παροχές τους όσο το ΙΚΑ και ο ΟΑΕΕ.

Συναινεί οτι οι όλοι οι έλληνες γιατροί θα πρέπει να ζουν αξιοπρεπώς από το επάγγελμα τους. Το γεγονός οτι οι γιατροί είναι υπερδιπλάσιοι από όσους χρειαζόμαστε για πολύ καλή κάλυψη των αναγκών υγείας δεν αλλάζει το στόχο, απλώς διαμορφώνει τα μέσα: υπερσυνταγογράφηση, ‘προμήθειες’, φακελάκι .

Συναινεί οτι η καταγραφή, η μέτρηση και...


...οι συστηματικές  οικονομικές αναφορές  είναι τουλάχιστο άχρηστος μπελάς αν όχι ευθέως απειλητικές, τόσο στο δημόσιο τομέα, όσο και στην εποπτεία του κράτους πάνω στους ιδιώτες.

Συναινεί οτι δεν υπάρχει επιτακτική ανάγκη να βελτιωθεί το δημόσιο σχολείο, το οποίο είναι βολικό πεδίο για συμβολικές αντιπαραθέσεις των κομμάτων. Τα πραγματικά εφόδια για τη ζωή θα τα βρεις στο φροντιστήριο, στο ιδιωτικό σχολείο και στο πανεπιστήμιο του εξωτερικού – αν οι γονείς σου ανήκουν στο ανώτερο πολιτικό προσωπικό οποιουδήποτε κόμματος.

Συναινεί οτι πουθενά στη χώρα δεν μπορεί να εγκατασταθεί μεγάλη βιομηχανική μονάδα, αλλά οτι παντού μπορούν να χτιστούν αυθαίρετες κατοικίες. Οτι η ενεργειακή πολιτική της χώρας δεν χαράζεται από το κράτος, αλλά από τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Οτι η διαχείριση των απορριμμάτων  δεν σχεδιάζεται από τη κυβέρνηση, ούτε από την Περιφέρεια, ούτε από κάθε δήμο για τα δικά του απόβλητα  – αλλά από την ελεύθερη βούληση του κάθε καταναλωτή, δημοτικού συμβούλου και εργολάβου.

Ο Αρίστος Δοξιάδης μας δείχνει τη συναίνεση που δεν βλέπουμε εδώ.