Παραθέτω αυτούσιο το "επίμαχο" απόσπασμα της σημερινής συνέντευξης Τύπου του Ανδρέα Λοβέρδου, για να βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματα του:
Η χώρα μάχεται για να κερδίσει την τελευταία της ευκαιρία, προκειμένου η κρίση να μην μετατραπεί σε κατάρρευση και κατάπτωση.Δίνουμε έναν πόλεμο σε καιρό ειρήνης, έναν ιδιόρρυθμο πόλεμο και πρέπει να τον κερδίσουμε. Οι ημέρες που περνάμε είναι κρίσιμες. Πρέπει να άρουμε αμέσως τις λανθασμένες εντυπώσεις που έχουν δημιουργηθεί εκτός συνόρων και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε εντός συνόρων πως ο αγώνας που έχουμε είναι μπροστά. Διανύσαμε, βέβαια, μια σημαντική πορεία, αλλά πολλές και βασικές μάχες είναι ακόμη προ των πυλών και μία από τις πιο κρίσιμες δίνεται αυτές τις μέρες.
Πρέπει να πολεμήσουμε ομόφωνοι, ορκισμένοι, δυνατοί και αποφασισμένοι. Μνημονεύω εδώ τη φράση του Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, πως θα συνεχίσει την μάχη με όσους έχουν πάρει την απόφαση να παλέψουν μαζί του. Ενοχικές στάσεις και...
...αμφισημίες δεν χωρούν.
Ο επαναπροσδιορισμός των μαχητών στην πρώτη γραμμή πρέπει να γίνει σήμερα, κατά κυριολεξία. Δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος. Οφείλουμε με τις πολιτικές μας, να καλύψουμε τα ελλείμματα που εμφανίζονται ήδη στην εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2011. Ακόμη και με ορισμένες οριζόντιες πολιτικές.
Επανειλημμένα με δημόσιες παρεμβάσεις μου έχω πει, πως δεν πρέπει να οργανώνουμε την πορεία μας με κλειστές βεβαιότητες. Θα κάνουμε ό,τι και αν χρειασθεί η χώρα και οι πολίτες της. Προφανώς και δεν εννοώ να θιγούν οι συνταξιούχοι και οι χαμηλόμισθοι. Αλλά πέραν αυτών, δεν θα πρέπει να εξαιρεθεί κανείς. Ανέφερα ήδη στο Υπουργικό Συμβούλιο της 15ης Απριλίου 2011, πως οι προσλήψεις στο Δημόσιο από 1 προς 5 πρέπει να γίνουν 0 προς 5, με ελάχιστες αναγκαίες εξαιρέσεις. Θα κάνουμε ό, τι χρειάζεται η χώρα, αυτός πρέπει να είναι ο κανόνας με τον οποίο θα εξειδικευθούν οι πολιτικές μας για το 2011, καθώς και για το μεσοπρόθεσμο σχέδιο 2012 - 2015, αλλά και για τις αποκρατικοποιήσεις. Με αυτά τα δύο κείμενα, αλλά και με τα μέτρα συμπλήρωσης των εσόδων για το 2011, καθώς και με τον πεντακάθαρο λόγο με τον οποίο πρέπει να τα συνοδεύσουμε, οφείλουμε να απευθυνθούμε προς όσους μας ακούν εντός και εκτός συνόρων. Δηλαδή πρέπει να αρθρώνουμε έναν πολιτικό λόγο για όλα τα ακροατήρια.
Ταυτοχρόνως, πρέπει να εξασφαλίσουμε τη σύνδεσή μας, με τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, που οικοδομήθηκε τον Μάρτιο του 2011. Ακόμη και αν χρειαστεί να συμφωνήσουμε σε νέο κείμενο προτεραιοτήτων. Και πάντως, όλα τα σχετικά κείμενα, όπως π.χ. την επικαιροποίηση του υπάρχοντος μνημονίου πρέπει να τα υπογράφουν όλα τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου και όχι μόνο ο υπουργός Οικονομικών όπως γίνεται σήμερα. Το συνολικό αυτό σχέδιο θα επιτρέψει τη συναρμολόγηση και άλλων επιμέρους στρατηγικότερων πολιτικών ή κινήσεων μας. Με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα. Μόνο αυτή η ασφαλής πολιτική, η σίγουρη και η αποτελεσματική, που θεμελιώνεται στη δράση μας, στην Ε.Ε. και στην Ευρωζώνη, μπορεί να άρει το φόβο που έχουν οι πολίτες για το μέλλον της χώρας, καθώς και για το δικό τους μέλλον. Και ακόμη, μόνο αυτή η ασφαλής πολιτική μπορεί να διασφαλίσει το μέλλον των κοινωνικών κατακτήσεων και να τις κατοχυρώσει οριστικά απέναντί στη λαίλαπα της κρίσης.
Προφανέστατα όλες αυτές οι δράσεις πρέπει να συναρμολογούνται με τη θεμελίωση της εφαρμογής των αναπτυξιακών μας προτεραιοτήτων. Με τους άξονες αυτής της πολιτικής πρέπει να ταυτιστούν όσοι θα δώσουν την κρίσιμη μάχη, εδώ και τώρα. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια να χαθεί ούτε μία ημέρα. Εκτός συνόρων είναι πολλοί αυτοί που, στηριζόμενοι στις ανεπάρκειες, την αμηχανία μας, τη στάση ορισμένων ενώσεων του κοινωνικού χώρου, καθώς και τη στάση ορισμένων κόμματων της αντιπολίτευσης, μιλούν για δήθεν απροθυμία των Ελλήνων να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους. Κρύβεται έτσι το βασικό και το ουσιώδες : πως ο ελληνικός λαός με τον πιο σαφή τρόπο στήριξε τις προσπάθειες αυτής της κυβέρνησης για τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές, για την περικοπή της δημοσιονομικής σπατάλης και συνεισέφερε στην μεγάλη του πλειοψηφία τον οβολό του στον κοινό αγώνα. Έκδηλη επιβράβευση αυτής της προσπάθειας ήταν η στάση των πολιτών στις περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου του 2010.
Για να σταλεί λοιπόν το απαραίτητο μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση, πρέπει το σχετικό σχέδιο νόμου, με τις πολιτικές που προαναφέρθηκαν, να ψηφιστεί μέσα από δημιουργική κοινοβουλευτική διαδικασία, όπου θα κατατεθούν στους βουλευτές όλα τα στοιχεία που αφορούν την οικονομική κατάσταση της χώρας και που για την ψήφιση του όμως θα πρέπει να ζητήσουμε αυξημένη πλειοψηφία. Τα 3/5 ή τα 2/3 της Βουλής μπορούν να αποτελέσουν όχι βέβαια τη συνταγματική ( τέτοιο ζήτημα δεν τίθεται ), αλλά τη διευρυμένη πολιτική νομιμοποίηση του σχεδίου νόμου.
Αυτό επιβάλλει το συμφέρον της χώρας, αυτό θα αποτελέσει την πιο βροντερή απάντηση όλων μας, πως οι Έλληνες και οι Έλληνιδες παλεύουν να ξεπεράσουν τις δραματικές αυτές περιστάσεις και πως οι προσπάθειες τους δεν περιορίζονται από κομματικές αγκυλώσεις και από τη ζημιογόνα πόλωση που χαρακτηρίζει εδώ και πολλές δεκαετίες το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Όποιος αντιλαμβάνεται την τραγικότητα των περιστάσεων, δεν μπορεί παρά να συμφωνεί με την ανάγκη να σφυρηλατηθεί η ενότητα όλων των δυνάμεων της πατρίδας.
Ό, τι είναι να κάνουμε, ας το κάνουμε λοιπόν σήμερα, τώρα. Στη λογική αυτής της στρατηγικής είμαι στρατιώτης από την πρώτη στιγμή. Και δίνω και θα δίνω όσες δυνάμεις διαθέτω. Σε νεφελώδεις και αντιφατικές πολιτικές πάντως, δεν νομίζω πως έχω θέση. Σε κάθε περίπτωση είμαι στη διάθεση του Πρωθυπουργού.
