Περί κουκουλοφόρων

29.6.11

Έχω βαρεθεί να ακούω ανθρώπους να υποστηρίζουν με σιγουριά ότι οι κουκουλοφόροι είναι όργανα του (παρα)κράτους που μπαίνουν στις πορείες και στις διαδηλώσεις για να τις διαλύσουν προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες στα...αφεντικά τους.


Λυπάμαι αλλά δεν είμαι το ίδιο σίγουρος. Θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουμε να προσφέρουμε απλόχερα άλλοθι σε ανθρώπους που αρχικά κρύβονται πίσω από την κουκούλα τους και στη συνέχεια πίσω από αυτόν τον μύθο περί κουκούλας.

Σίγουρα ανάμεσα τους υπάρχουν κι ασφαλίτες. Ενδεχομένως κάποιοι να...


...επιχειρούν κατά καιρό να τους καθοδηγήσουν. Όμως όλοι αυτοί δεν θα είχαν κανένα απολύτως ρόλο αν σε κάθε πορεία ένα τεράστιο κομμάτι του αντιεξουσιαστικό χώρου δεν συμμετείχε φέροντας πλήρη πολεμική εξάρτυση. Πρώτα εμφανίζεται ο μαύρος όχλος και μετά παρεισφρύουν, όσοι παρεισφρύουν. Εκτός κι αν υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι στα επεισόδια όλοι οι κουκουλοφόροι είναι αστυνομικοί...

Τέλος, έχω επίσης βαρεθεί ν'ακούω ότι η Αστυνομία είναι αυτή που πάντα "προκαλεί" κι ότι "πνίγει" στα δακρυγόνα αθώους διαδηλωτές. Ακόμα κι αν αυτό κάποιες φορές συμβαίνει, αδυνατώ να σκεφθώ τι διαφορετικό θα μπορούσε να συμβεί. Βλέπουμε πάντα το γκλομπ όταν χτυπάει άδικα αλλά δεν βλέπουμε ποτέ τις μολότοφ που καίνε αστυνομικούς και τις πέτρες που επιχειρούν να τους σπάσουν τα κεφάλια.

Το όνομα "Αλέξης Γρηγόροπουλος" δεν θα ξεχαστεί ποτέ αλλά κανείς δεν θυμάται τα ονόματα των 3 ανθρώπων που χάθηκαν στη Marfin. Η βεντέτα αντιεξουσιαστών-αστυνομικών θα σταματήσει τη μέρα που εμείς οι ίδιοι θα σταματήσουμε να κοστολογούμε διαφορετικά την ανθρώπινη ζωή, τη μέρα που η βία θα μας ενοχλεί εξίσου, είτε είναι "αριστερή" είτε είναι "δεξιά".