Το καλό σενάριο, το κακό σενάριο και η Ευρωζώνη

5.7.11

Ας αρχίσουμε από το καλό σενάριο: Tα μέτρα του μνημονίου εφαρμόζονται, αποδίδουν, και από το 2014 και μετά η Ελλάδα εμφανίζει δημόσια έσοδα υπέρτερα των καθαρών εξόδων, δημόσιο χρέος συρρικνωμένο λόγω των αποκρατικοποιήσεων και οικονομική μεγέθυνση της τάξεως του 2%. Επιδόσεις που τόσο η Ελλάδα όσο και πολλά άλλα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν επιτύχει κατά το παρελθόν, επί σειρά ετών. Στην περίπτωση αυτή οι αγορές θα λάβουν το μήνυμα ότι η ελληνική οικονομία, έστω και μετά πολλών βασάνων, σταθεροποιείται και ότι τα ελληνικά ομόλογα δεν θα καταστούν τίτλοι άνευ αξίας. Η Ελλάδα ξαναγίνεται μια κανονική χώρα της ευρωζώνης, με όσα καλά και κακά αυτό συνεπάγεται

Ας δούμε όμως και το κακό σενάριο. Τα μέτρα δεν εφαρμόζονται (ή δεν αποδίδουν), η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και οι άλλες χώρες σταθεροποιούνται και η ευρωζώνη καταλήγει στο...


...συμπέρασμα ότι την συμφέρει περισσότερο να αναλάβει το μεγάλο - αλλά πρόσκαιρο - κόστος της αποχώρησής της Ελλάδας από την ευρωζώνη, παρά να την καλύπτει αενάως. Στην περίπτωση αυτή θα πρόκειται για εθνική τραγωδία, με την Ελλάδα να χάνει το προβάδισμα που απέκτησε στα Βαλκάνια τα τελευταία 60 χρόνια.

Για τους ιθύνοντες της ευρωζώνης το πρώτο σενάριο είναι το απολύτως ευκταίο, αφού είναι το μόνο που τους εξασφαλίζει ότι δεν θα χάσουν τα χρήματα που έδωσαν για τη διάσωση της Ελλάδας και ότι δεν θα βρεθούν κάποτε υπόλογοι στους ψηφοφόρους τους. Αναρωτιόνται ωστόσο αν το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που οδήγησε τη χώρα στην ανυποληψία και την υπερχρέωση, έχει τη δύναμη να ανταποκριθεί στις προκλήσεις των καιρών.

Μια πολύ καλή ανάλυση από τον Μιχάλη Σπινθουράκη εδώ.