Μαζί τα χτίσαμε

29.7.11

Σε αντίθεση με δεκάδες δημοσιογράφους, bloggers και πολιτικούς που τοποθετούνται υπέρ ή κατά του νομοσχεδίου "τακτοποίησης" των αυθαιρέτων, δεν νιώθω καθόλου ικανός να τοποθετηθώ επί ουσίας. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σύνθετο ζήτημα που απαιτεί πολύ περισσότερες γνώσεις από αυτές που διαθέτω.

Ως εκ τούτου, το σχόλιο μου αφορά την πολιτική/κοινωνική διάσταση του θέματος. Πράγματι, δεν μπορούν να γκρεμιστούν όλα τα αυθαίρετα. Δεν μπορούν όμως και να νομιμοποιηθούν όλα.

Η αξιοπιστία του Υπ.Περιβάλλοντος θα κριθεί στην ποσότητα και στην ταχύτητα των κατεδαφίσεων. Αν γκρεμιστούν 2-3 κτίσματα για τα μάτια του κόσμου, τότε θα ζήσουμε ακόμα μια σκηνή Μεταπολίτευσης. Αν όμως γκρεμιστούν μερικές εκατοντάδες οικοδομήματα, η κοινή γνώμη θα αγκαλιάσει τη νέα ρύθμιση.

Τέλος, συντάσσομαι κι εγώ με αυτούς που ισχυρίζονται ότι έστω και η παραμικρή νομιμοποίηση αυθαιρέτου είναι...

...σχεδόν ανήθικη, προκαλεί τους μη παραβάτες. Γι'αυτό κι εκτός από κατεδαφίσεις, το νομοσχέδιο θα πρέπει να είναι αυστηρό και σε κάτι ακόμα και συγκεκριμένα στο "μέλλον" όσων αυθαιρέτων χτιστούν μετά την οριστική αυτή ρύθμιση. Οποιοδήποτε αυθαίρετο κατασκευαστεί μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, θα πρέπει να κατεδαφίζεται άμεσα χωρίς άλλες προϋποθέσεις και να μην μείνει κανένα παράθυρο ανοιχτό για νέα, μελλοντική "τακτοποίηση".

Θυμίζω πάντως ότι η Ελλάδα καταστράφηκε από την άναρχη δόμηση μερικών δεκάδων χιλιάδων πολιτών κι από τη σύμπραξη μερικών χιλιάδων επίορκων δημοσίων υπαλλήλων. Τα αυθαίρετα δεν ανήκουν στους "300". Μαζί τα χτίσαμε.