Η μεγάλη ανησυχία των Πρυτάνεων είναι ότι επιχειρείται κατάργηση του αυτοδιοίκητου των ΑΕΙ, λες και ήταν τόσο πετυχημένο που μας έφερε εδώ που μας έφερε και δεν πρέπει να το πειράξουμε.
Αλλά εν πάση περιπτώσει λένε αυτό το πράγμα. Αναρωτιέμαι, όμως, για ποιο αυτοδιοίκητο μπορούμε να μιλάμε σήμερα, όταν ο Πρύτανης που είναι ο ακαδημαϊκός και διοικητικός ηγέτης έχει σχέσεις εξάρτησης από τα μέλη της κοινότητας, όταν έχουμε μεταφέρει το ψηφοθηρικό σύστημα, την κομματοκρατία, τον κομματικό εναγκαλισμό μέσα στα πανεπιστήμια.
Η αυτοδιοίκηση δεν είναι αυτοσκοπός. Η αυτοδιοίκηση είναι το μέσο για την εξυπηρέτηση της αποστολής των πανεπιστημίων. Δεν καταλαβαίνω γιατί, αντί να...
...ασχολούμαστε με το τι ποιότητα φοιτητών παράγουμε, ασχολούμαστε με τον τρόπο αναπαραγωγής των πανεπιστημιακών.
Δεν καταλαβαίνουμε ότι όταν δεν υπάρχει λογοδοσία, δεν υπάρχει διαφάνεια, υπάρχει συναλλαγή; Πώς είναι δυνατόν ο Πρύτανης να ελέγξει συνάδελφό του, όταν εξαρτάται άμεσα από αυτόν; Πώς ερμηνεύουμε έτσι αυθαίρετα και διαστρεβλωμένα το Σύνταγμα, όταν με το αυτοδιοίκητο εννοούμε ότι το πανεπιστήμιο πρέπει μεν να διοικείται μόνο του, αλλά χωρίς πλαίσιο, χωρίς έλεγχο, χωρίς καμία αξιολόγηση.
Η σημερινή εποχή, όπου το κάθε ευρώ που δίνει ο Έλληνας φορολογούμενος πρέπει να πιάνει τόπο, επιβάλλει το τέλος του ανορθολογισμού κατά τον οποίο οι πανεπιστημιακοί μας αξιώνουν τη χρηματοδότηση του κράτους, αλλά κανείς να μην ελέγχει τον τρόπο που αυτοί τη διαχειρίζονται.
