
Το βιογραφικό του τον καθιστά ελκυστικό για τον μέσο πολίτη, πόσο μάλλον όταν συγκρίνεται με τον ουρανοκατέβατο Φίλιππο Πετσάλνικο. Όμως, αυτή τους η λύσσα με προβληματίζει. Ναι μεν είναι ένας εξαιρετικών περγαμηνών τεχνοκράτης αλλά δεν παύει να...
...είναι τραπεζίτης, σε μια εποχή που ο τραπεζικός χάρτης (άρα και ο μιντίακος) θα αλλάξει δραματικά.
Κανείς δεν θεωρεί παράδοξο ότι παρακαλάμε έναν άνθρωπο που τάχθηκε κατά του κουρέματος να αναλάβει πρωθυπουργός για να εφαρμόσει μια απόφαση την οποία δεν εγκρίνει;
Θα μου πείτε: Προτιμάς Πετσάλνικο; Όχι βέβαια. Αλλά μήπως είναι φοβερά βολικό για ορισμένους να εγκλωβιστούμε σε αυτό το δίλημμα;