Η προφυλάκιση του κ. Εφραίμ αποτελεί άλλο ένα ατόπημα της ελληνικής
δικαιοσύνης. Παραβιάζει τη θεμελιώδη αρχή του κράτους δικαίου που
υπαγορεύει ότι κανείς δεν στερείται της ελευθερίας του παρά μόνο μετά
από απόφαση νόμιμα συνιστάμενου δικαστηρίου. Η προσωρινή κράτηση
αποτελεί παρέκκλιση από αυτή την βασική αρχή γιατί διατάσσεται χωρίς
κάποιο δικαστήριο να έχει αποφανθεί για την ενοχή κάποιου προσώπου και
γι’ αυτό δικαιολογείται μόνον σε ακραίες περιπτώσεις, όταν ο
κατηγορούμενος είναι ύποπτος φυγής ή είναι πολύ πιθανόν να διαπράξει νέα
αδικήματα.Ο νόμος που ρυθμίζει την προσωρινή κράτηση (άρθρο 282 ΚΠΔ) είναι λεπτομερής και απολύτως σύμφωνος με τον έκτακτο χαρακτήρα που...
...έχει το μέτρο. Απαιτεί όχι απλώς ο κατηγορούμενος να είναι ύποπτος διαφυγής αλλά να έχει προχωρήσει και σε προπαρασκευαστικές ενέργειες φυγής. Όχι να είναι απλώς πιθανόν να διαπράξει νέα αδικήματα αλλά πολύ πιθανόν ότι θα τα διαπράξει. Ο κ. Εφραίμ ύποπτος διαφυγής δεν είναι, τα δε αδικήματα για τα οποία κατηγορείται προϋποθέτουν τη σύμπραξη κάποιων κρατικών οργάνων ή λειτουργών. Δεν είναι επομένως πολύ πιθανόν μετά από όλο τον σάλο που δημιουργήθηκε η διάπραξη νέων αδικημάτων. Με αυτά τα δεδομένα η προφυλάκισή του είναι τελείως αυθαίρετη και δεν έχει κανένα έρεισμα στο νόμο.
Μια ενδιαφέρουσα οπτική εδώ.
