Θυμήθηκα σήμερα την Εμινέ που κεραυνοβολήθηκε από έρωτα στα δεκατρία
της. Τίποτε το περίεργο σ' αυτό· συμβαίνει σ' όλες τις συνομήλικές της.
Μόνο που η Εμινέ είναι Ελληνίδα της μουσουλμανικής μειονότητας. Κι
έτσι, χωρίς καλά καλά να το καταλάβει, βρέθηκε στην εφηβεία της έγγαμη
και μητέρα. Αφορμή να τη θυμηθώ στάθηκαν οι δηλώσεις εκπροσώπων της
μειονότητας εναντίον της αφαίρεσης από τον, χωρίς νομικές γνώσεις,
μουφτή των δικαστικών του αρμοδιοτήτων, η οποία αποτελεί προϋπόθεση
εκλογής του από τα μέλη της μειονότητας.Το ζήτημα συνδέεται άμεσα...
...με την εφαρμογή στους Ελληνες Μουσουλμάνους της Θράκης του ιερού ισλαμικού νόμου, της Σαρία, παρά την κατάργησή της στην Τουρκία το 1926, παρότι δεν εφαρμόζεται σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα και δεν επιβάλλεται από τη Συνθήκη της Λοζάνης (1923), η οποία δεσμεύει τη χώρα μας απλώς να σέβεται τα έθιμα της μειονότητας για τα οικογενειακά ή προσωπικά ζητήματα των μελών της. Το πρόβλημα με τη σαρία είναι ότι οι ρυθμίσεις της, οικογενειακού και κληρονομικού δικαίου, προσβάλλουν ευθέως πολλά θεμελιώδη δικαιώματα: την αρχή της ισότητας των φύλων, τη θρησκευτική ελευθερία, το συμφέρον των ανηλίκων, το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη. Η άγραφη σαρία παραμένει αδιαφανής και διερμηνεύεται μόνο από τους μουφτήδες.
Ένα εξαιρετικό άρθρο της Λίνας Παπαδοπούλου εδώ.
