Σκότωσε τον μίζερο Φερέιρα που κρύβεις μέσα σου (ή 968 λέξεις για τον Παναθηναϊκό)

1.10.12

Ούτε κι εγώ θυμάμαι πια πόσες φορές έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου και σε εσάς ότι δεν θα ασχοληθώ ξανά από αυτό το βήμα με τον Παναθηναϊκό και γενικότερα με τον ελληνικό αθλητισμό.

Θα αθετήσω την υπόσχεση μου και πιθανότατα στο κείμενο που ακολουθεί θα με δείτε να κάνω αυτά που κοροϊδεύω, δηλαδή να...


...γίνομαι κι εγώ ένας από τους 11 εκατομμύρια Μουρίνιο που κυκλοφορούν ανάμεσα μας με το δάκτυλο σηκωμένο.

Ας αρχίσουμε από τα βασικά. Το εγχείρημα της Παναθηναϊκής Συμμαχίας κρίνεται μέχρι στιγμή περιορισμένα πετυχημένο κι αυτό το γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τα ηγετικά της μέλη τα οποία και ξεκίνησαν κάποτε αυτή την ιστορία μετρώντας στο κομπιουτεράκι τους μέλη και ποσά εισφορών. Με αυστηρά οικονομικούς όρους, το πείραμα έχει ήδη αποτύχει αλλά η ομάδα...έχει σωθεί ή μάλλον έχει αποφύγει τον ολοκληρωτικό διασυρμό.

Μιας και το ιδιοκτησιακό καθεστώς έχει αποδειχθεί καθοριστικής σημασίας παράγοντας για την εύρυθμη λειτουργία του ποδοσφαιρικού τμήματος, δύσκολα κάποιος θα διαφωνήσει με την ανάγκη εύρεσης μιας λύσης που θα μοιάζει με οριστική. Δύσκολα όμως μπορεί κάποιος και να κάνει κουμάντο σε μη δικές του τσέπες. Εκτιμώ όμως ότι θα ήταν πολύ πιο θερμή η συμμετοχή του κόσμου αν πριν η Παναθηναϊκή Συμμαχία προσφύγει στους απλούς φίλους της ομάδας, είχε πρώτα καταφέρει να εξασφαλίσει τη δημόσια οικονομική ενίσχυση του εγχειρήματος από εύπορους Παναθηναϊκούς, χωρίς να ζητά κανείς το συνολικό ποσό να είναι αστρονομικό. Όταν κάποιος βάζει έστω και 175 ευρώ από το υστέρημα του, εύλογα ρωτάει "ο εκατομμυριούχος Αλαφούζος πόσα έβαλε;".

Πάμε όμως παρακάτω. Προσωπικά, δεν κατηγορώ τη νέα ηγετική ομάδα της ΠΑΕ ότι δεν επένδυσε μερικά...εκατομμύρια σε αυτό το ελληνικό ποδόσφαιρο σε αυτή την εποχή. Την  κατηγορώ κυρίως γιατί από απειρία και ίσως καλή διάθεση απαξίωσε το μόνο της περιουσιακό στοιχείο, δηλαδή το προϊόν "Παναθηναϊκός".

Πρώτα από όλα, η παραμονή του αμφιλεγόμενου Ζεσουάλδο Φερέιρα στο τιμόνι του διαφορετικού Παναθηναϊκού που θα συμμετείχε στο νέο πρωτάθλημα είναι μια κίνηση ποδοσφαιρικού παραλογισμού, ήδη από το καλοκαίρι. Δεν υπήρχε απολύτως κανένας λόγος ο πειραματικός Παναθηναϊκός να ξοδεύει τόσα χρήματα για έναν προπονητή που ουδέποτε δικαιολόγησε τις (όποιες) περγαμηνές τον συνόδευαν. Εκνευρίζομαι μόνο και στη σκέψη ότι ο Δημήτρης Γόντικας είχε έρθει σε προφορική συμφωνία με τον Γιώργο Δώνη, ο ΠΑΟΚ του οποίου έχει σημειώσει 4 νίκες στις 5 πρώτες αγωνιστικές.

Η παραμονή Φερέιρα γρήγορα μετατράπηκε σε "καθεστώς Φερέιρα". Ενώ οι οπαδοί περίμεναν να δουν έναν Παναθηναϊκό να βασίζεται στον κορμό της Παιανίας, είδε τους πιτσιρικάδες να κάθονται στον πάγκο και στη θέση τους να αγωνίζονται κάποιοι σχετικά καλοπληρωμένοι μισθοφόροι τύπου Φορναρόλι, Τοτσέ και Βελάσκες. Το μικρό μπάτζετ της ομάδας πετάχτηκε στα σκουπίδια δημιουργώντας ένα ανομοιογενές ρόστερ με υπεράριθμους μέτριους αμυντικούς και ολιγάριθμους τραγικούς επιθετικούς.

Ποιος έκρινε σκόπιμο να πουλήσει το προϊόν "Παναθηναϊκός" σε συσκευασία Ιωνικού και Προοδευτικής; Ποιος ζήτησε από τη φετινή ομάδα να κερδίζει με το ζόρι 1-0 κάθε παιχνίδι μήπως και πάρει κατά λάθος το πρωτάθλημα; Τι έκανε τους διοικούντες να καταλάβουν ότι οι φίλαθλοι χαίρονται     να βλέπουν περισσότερο τον Βελάσκες από τον Τριανταφυλλόπουλο και τον Φορναρόλι από τον Μαυρία; Και να πεις ότι κερδίζουν και 1-0...

Ακόμα κι εκτός γηπέδου, ο 66χρονος προπονητής κατάφερε γρήγορα να γοητεύσει τον εύλογα άπειρο περί των ποδοσφαιρικών Γιάννη Αλαφούζο στον οποίο μάλιστα κόλλησε και τη χειρότερη "παναθηναϊκή" ασθένεια, τη γκρίνια. Πιο πολύ κι από την αδυναμία του να διδάξει ένα στοιχειώδη τρόπο επιθετικής ανάπτυξης, στον Φερέιρα πιστώνω την αφόρητη γκρίνια και την ξένη για τον Παναθηναϊκό τόση μιζέρια. Κανείς δεν υποστηρίζει ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι καθαρό αλλά ο "ξένος καταξιωμένος" προπονητής Φερέιρα δεν εισπράττει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για να παρέχει απλόχερα διαιτητικά άλλοθι στους ποδοσφαιριστές της ομάδας.

Η ακόμα μεγαλύτερη όμως απαξίωση του προϊόντος "Παναθηναϊκός" προκύπτει από τη διάθεση του κ.Αλαφούζου να ακολουθεί τον Φερέιρα στη μίζερη ρητορική του. Θα πρέπει κάποιος να εξηγήσει στον συμπαθή κ.Αλαφούζο ότι είναι εξαιρετικά πιθανό οι συνεχείς δηλώσεις του περί διαιτησίας να τον κατατάξουν στην κατηγορία του γραφικού, από την οποία κανείς δύσκολα βγαίνει, αν κάποια στιγμή συμπεριληφθεί σε αυτήν. Εξάλλου, πέρα από το γραφικό της υπόθεσης, δεν έχει αποδειχθεί ποτέ οι ανακοινώσεις κατά της διαιτησίας έχουν κάποιο αποτέλεσμα. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι η εικόνα ενός "κλαψιάρη" προέδρου εμπνέει ιδιαίτερα τους άπειρους, κακοπληρωμένους και φορτισμένους ποδοσφαιριστές της ομάδας.

Πιο πολύ κι από την πραγματική υγεία, ο Παναθηναϊκός έχει την ανάγκη να μοιάσει υγιής. Η αρχή πρέπει φυσικά να γίνει με την αποχώρηση του αρνητικού Φερέιρα και με την αντικατάσταση του από κάποιον γνώστη της ελληνικής πραγματικότητας. Μιας και δεν υπάρχουν πολλοί ελεύθεροι προπονητές αυτή τη στιγμή, ο καλός στρατιώτης Ρότσα θα ήταν η πλέον ενδεικτική λύση, ειδικά από τη στιγμή που στην πρώτη ομάδα αγωνίζονται πλέον τα "παιδιά" του.

Με τον Παναθηναϊκό να βρίσκεται αυτή τη στιγμή ελάχιστα πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού, η Διοίκηση θα πρέπει να πάψει να λειτουργεί λες και στόχος είναι ο τίτλος. Στόχος οφείλει να είναι το να καταστεί το προϊόν "Παναθηναϊκός" ελκυστικό. Αντί να φέρεις ένα μίζερο 0-0 με τον Αστ.Τρίπολης, φέρε ένα χορταστικό 3-3 ή χάσε και 2-3, αρκεί οι φίλαθλοι να δουν μια ομάδα να τρέχει με λύσσα για 90 λεπτά, τιμώντας την ιστορική φανέλα με το τριφύλλι.

Επικουρικά, είμαι ένθερμος υποστηρικτής του μοντέλου οργάνωσης που περιλαμβάνει έναν ισχυρό τεχνικό διευθυντή, αρμόδιο κυρίως για την ύπαρξη στεγανών μεταξύ ιδιοκτησίας και προπονητή/παικτών. Αν ήμουν Αλαφούζος, θα έψαχνα τώρα έναν τεχνικό διευθυντή για τα επόμενα 3 χρόνια και δευτερευόντως θα αναζητούσα πρώτο προπονητή που θα χρειαζόταν 2-3 μήνες να προσαρμοστεί μέσα στη σεζόν.

Αντί επιλόγου, θα ήθελα να σχολιάσω ότι σκόπιμα δεν συμπεριέλαβα στην ανάλυση μου ούτε μια λέξη για τη συμμετοχή της οικογένειας Βαρδινογιάννη στα δεινά του Παναθηναϊκού. Θεωρώ τη συζήτηση ανεπίκαιρη και ίσως κάπως άδικη πια. Ας σταματήσει το κυνήγι εχθρών και η διχόνοια.

Κανείς δεν περισσεύει. Ελπίζω να μην ήταν αυτός ο λόγος που δεν επέστρεψε στα κοινά του Παναθηναϊκού ο ικανός Άγγελος Φιλιππίδης κι ελπίζω σύντομα να εκλείψουν οι λόγοι παραμονής του Νικόλα Πατέρα στο περιθώριο.

Αυτά τα...λίγα.