Παραθέτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
Τα μέτρα που μέχρι τώρα έχουν ληφθεί για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης έχουν ένα έλλειμμα συνολικού πλάνου ή θεώρησης. Οφείλουμε να συμφωνήσουμε σε μια σαφή κατεύθυνση που συνδυάζει την αναγκαία δημοσιονομική πειθαρχία...
...με την αλληλεγγύη. Δεν είναι δυνατό να συνεχίσουμε με αποσπασματικά μέτρα, αντιδρώντας μόνο στις πιέσεις των αγορών αλλά πρέπει να προχωρήσουμε πέρα από τις αγορές και να διορθώσουμε τις βασικές κατευθύνσεις του αρχικού σχεδιασμού της Νομισματικής Ένωσης. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο είναι ο χώρος για μια συμφωνία για ένα περιεκτικό πλάνο, αν και διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για το κατά πόσο τα κράτη-μέλη έχουν πάρει τα μαθήματα ύστερα από τρία χρόνια αναβολών και ημίμετρων.
(...)
Φαίνεται πως η Ελλάδα είναι κοντά σε μια συμφωνία με τους διεθνείς δανειστές της, προχωρώντας σε πρόσθετες περικοπές για την απόκτηση της επόμενης δόσης των 31 δισ. ευρώ από το δάνειο διάσωσης.
Ορισμένα εκκρεμή θέματα που σχετίζονται με την αγορά εργασίας παραμένουν προς διευκρίνιση. Ωστόσο, το πραγματικό πρόβλημα για την Ελλάδα είναι ότι διαδοχικές κυβερνήσεις απέφυγαν τις δύσκολες αποφάσεις για τη μεταρρύθμιση του κράτους και επίσης, η τρέχουσα πολιτική τάξη, που κυριαρχείται από δύο μεγάλα κόμματα με περιχαρακωμένα κεκτημένα συμφέροντα, εξακολουθεί να μπλοκάρει τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται.
Η μόνη μακροπρόθεσμη λύση για την τρέχουσα δύσκολη θέση της χώρας είναι ότι οι Έλληνες πιέζουν τις πολιτικές τους ελίτ να περιορίσουν την κρατική μηχανή που πνίγει την πραγματική οικονομία, να προχωρήσουν σε ριζική αναμόρφωση του φοροεισπρακτικού συστήματος και να θέσουν ένα τέλος στην ενδημική διαφθορά και τις πελατειακές σχέσεις. Οι συμφωνίες με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ απλώς δίνουν χρόνο στην Ελλάδα να επιλύσει τα δικά της προβλήματα. Εάν αυτό δεν καταστεί δυνατό, είναι πιθανό η υπομονή των ξένων επενδυτών να εξαντληθεί.
Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ.
