Η νύχτα που έπεσε η ΑΕΚ

15.4.13

Περιμένοντας χθες το βράδυ, κάπου στα βόρεια της Αθήνας, το Μετρό, προσπαθούσα να καταλάβω τι ακριβώς είχε συμβεί κι αυτό καθυστερούσε να έρθει. Σιγά-σιγά ο σταθμός γέμιζε με ανήσυχα πρόσωπα, κυρίως νεαρών ανδρών.


Με το κινητό μου να έχει...



...αποχωρήσει προσωρινά από τον μάταιο τούτο κόσμο λόγο έλλειψης μπαταρίας, δεν διέθετα καν τη δυνατότητα να αναζητήσω στο Ίντερνετ περισσότερες πληροφορίες για το τι ήταν αυτό που αναστάτωνε την πρωτεύουσα.

Λίγα λεπτά μετά, ο συρμός επιτέλους έφτασε και το πλήθος που πια είχε συγκεντρωθεί στοιβάχτηκε όπως-όπως στα βαγόνια και τα διάφορα πηγαδάκια συζητούσαν ζωηρά μεταξύ τους. Χρειάστηκαν λίγα δευτερόλεπτα για να βεβαιωθώ ότι πράγματι άκουγα καλά: η ΑΕΚ έπεσε.

Ομολογώ ότι δεν παρακολούθησα με ιδιαίτερη θέρμη το φετινό πρωτάθλημα και δεν είχα σαφή εικόνα για το τι διακυβεύεται τις τελευταίες αγωνιστικές στη ζώνη του υποβιβασμού. Είχα μείνει με την εντύπωση ότι κουτσά-στραβά η ΑΕΚ τα είχε βολέψει. Από τότε μάλιστα που ο Παναθηναϊκός (της καρδιάς μου) έπαψε να διεκδικεί βάσιμα την έξοδο του στην Ευρώπη, δεν χάζευα καν στο Ίντερνετ τις ποδοσφαιρικές ειδήσεις.

Κάπως έτσι, η είδηση του υποβιβασμού της ΑΕΚ με αιφνιδίασε, περιέγραφε ένα γεγονός από αυτά που λίγο-πολύ όλοι πιστεύαμε ότι δεν θα συμβούν ποτέ, κάτι σαν τη...φυλάκιση Τσοχατζόπουλου. Η ΑΕΚ λοιπόν οδεύει από χθες προς τα αλώνια της Β' Εθνικής, μαζί με τους εκατοντάδες χιλιάδες υποστηρικτές της, μαζί με μια πλούσια ιστορία δεκαετιών. Στη Superleague θα συνεχίσουν να αγωνίζονται σωματεία όπως ο Πλατανιάς και ο Λεβαδειακός...

Η αλήθεια είναι ότι, αν και οπαδός του Παναθηναϊκού, προσπαθούσα εδώ και χρόνια να βρω έστω και μια ομάδα στο διεθνές στερέωμα που να έχει δείξει μεγαλύτερες τάσεις αυτοκαταστροφής από την ιστορική ΑΕΚ.

Από την κατεδάφιση του γηπέδου της Νέας Φιλαδέλφειας μέχρι την εκδίωξη του συμπαθούς Ντέμη από τα διοικητικά πράγματα της ομάδας και μέχρι την ακόμα πιο πρόσφατη αψυχολόγητη απόλυση Λίνεν, η ΑΕΚ έδειχνε να κάνει ό,τι μπορεί για να φτάσει στον πάτο, έμοιαζε να προτιμά να αναζητήσει ένα modus vivendi εντός της μιζέριας της.

Σήμερα, χωρίς γήπεδο, χωρίς παίκτες, χωρίς επενδυτές, με χρέη και χωρίς πια εγγυημένη παρουσία στη Superleague, ο δικέφαλος της ΑΕΚ καλείται να μετατραπεί σε φοίνικα και να αναγεννηθεί από τις στάχτες του. Μακάρι «η νύχτα που έπεσε η ΑΕΚ» να γίνει το εφαλτήριο για μια νέα, υγιέστερη εποχή.

Φοβάμαι πάντως ότι τα προβλήματα της ΑΕΚ δεν τελειώνουν εδώ, θα πολλαπλασιαστούν αν στα πράγματα έρθουν οι γνωστοί-άγνωστοι κουμανταδόροι που έδιωξαν τον Ντέμη και προτίμησαν να ζητιανεύουν το ενδιαφέρον Βιντιάδηδων...