Προς ένα διαφορετικό κίνημα ανυπακοής

27.5.13

Ήδη από τις εκλογές του περασμένου Μαΐου και παρά τη σαφή λαϊκή εντολή των εκλογών του Ιουνίου, μια σημαντική μάζα πολιτών παραμένει μέχρι και σήμερα πολιτικά άστεγη, αδυνατώντας να βρει έναν πολιτικό φορέα με τον οποίο να μοιράζεται κοινές σκέψεις και προβληματισμούς.

Πρόκειται για εκείνη τη μάζα των πολιτών που αδυνατεί να εντοπίσει κάποιου τύπου προοπτική στο πολιτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δείχνει πια όλο και πιο συχνά να περιορίζει τη φυσιογνωμία του σε ένα κόμμα νοσταλγών της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, σε...



...ένα κόμμα που εύχεται και υπόσχεται ότι η βολεμένη Ελλάδα που κάπως ξεβολεύτηκε στα χρόνια της κρίσης, σύντομα θα ανακτήσει τα προνόμιά της.

Από την άλλη, οι πολίτες αυτοί αδυνατούν να νιώσουν κάτι περισσότερο από ανοχή για την κυβέρνηση συνεργασίας των τριών κομμάτων τα οποία με τον αναμενόμενο κυνισμό επιχειρούν να σώσουν τη χώρα με τους όρους τους, να μας γλιτώσουν από την απόλυτη καταστροφή με μόνη προϋπόθεση την πολιτική επιβίωση των μηχανισμών τους, παράμετρος που νομοτελειακά θα οδηγήσει ξανά τη χώρα σε υπαρξιακά αδιέξοδα.

Παλιοί και νέοι προβληματισμοί μου σε ένα νέο άρθρο σε ένα νέο site-project. Εδώ.