Δύο περιστατικά - μία αντίληψη, η οποία υπερβαίνει, δυστυχώς τους πολιτικούς χώρους, που εκπροσωπούν οι πρωταγωνιστές τους και εκτείνεται σχεδόν και σε όλους τους υπόλοιπους.
Στην πρώτη εικόνα ο Αλέξης Τσίπρας, φέρελπις νέος πολιτικός, εκπρόσωπος της ριζοσπαστικής αριστεράς, κατά δήλωσή του φορέας μίας νέας αντίληψης για την πολιτική, αυτοπροσδιοριζόμενος ως «τίμιος» υπό την έννοια του ανθρώπου που δεν έχει εξαρτήσεις από τα οικονομικά συμφέροντα, με τα...
...οποία συναλλάσσονται οι βασικοί πολιτικοί του αντίπαλοι. Ο πολιτικός αυτός, που τον τελευταίο χρόνο ασκεί χρέη αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επισκέπτεται την Χαλκιδική, προκειμένου διά της παρουσίας του να τονώσει το φρόνημα όσων αγωνίζονται να ματαιωθεί η επένδυση της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. στα μεταλλεία χρυσού της περιοχής. Έχει πιθανότατα στις αποσκευές του, έναν πύρινο λόγο με τον οποίο φιλοδοξεί να ξεσηκώσει τους αντιτιθέμενους στην επένδυση κατοίκους της περιοχής και να προτρέψει αυτούς σε ανυπακοή. Στις ίδιες αποσκευές έχει και το επιχείρημα στο οποίο θα στηρίξει το αντιστασιακό του λογύδριο. Το επιχείρημα αυτό ακούει στο όνομα προστασία του περιβάλλοντος και του τουρισμού. Είναι φρέσκο, είναι trendy, είναι νεανικό, ταιριάζει με την εικόνα του νεαρού αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ. Πιο κάτω στη βαλίτσα του έχει την επιτυχημένη εκστρατεία για την ματαίωση της κατασκευής χωματερής στην Κερατέα. Ακόμα πιο κάτω, στον πάτο της βαλίτσας, ξεχασμένη μάλλον από προηγούμενη εξόρμησή του, έχει παραπέσει η υπόσχεση που είχε δώσει στα κόμματα της τρικομματικής κυβέρνησης ότι «θα τους ταράξει στη νομιμότητα».
Αυτό που δεν πήρε μαζί του ο Αλέξης είναι η υπ’ αριθμ. 1492/2013 απόφαση του Ε’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας. Με την απόφαση αυτή απορρίφθηκε η αίτηση κάποιων εκ των κατοίκων της περιοχής για ακύρωση των διοικητικών πράξεων που προωθούσαν την υλοποίηση της επένδυσης. Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι οι δημοσιευθείσες Υ.Α. προωθούν την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας, αναγνώρισε δε την ιδιαίτερα σημαντική συμβολή της αξιοποίησης αυτής στην οικονομική ανάπτυξή της. Εξετάζοντας τις ενστάσεις σχετικά με θέματα που άπτονται της προστασίας του περιβάλλοντος και της τουριστικής ανάπτυξης, έκρινε ότι δεν υφίστανται κίνδυνοι εφόσον τηρηθούν οι δεσμεύσεις που τίθενται από τα ειδικά νομοθετικά καθεστώτα που ρυθμίζουν τις δραστηριότητες στην περιοχή.
Την απόφαση του ΣτΕ υπενθύμισαν στον Αλέξη οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία χρυσού της Χαλκιδικής, οι οποίοι του επέδωσαν κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του ψήφισμα διαμαρτυρίας για τη στάση του. Ο Αλέξης, όμως, αγέρωχος θα συνεχίσει να βαδίζει το δρόμο της ανυπακοής που ουδόλως, όπως φαίνεται, συμβαδίζει με αυτόν της νομιμότητας, εκτός και αν νομιμότητα είναι το κυμπαριλίκι του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και παρανομία είναι οι αποφάσεις των δικαστηρίων.
Δεύτερη εικόνα: πεντακόσια χιλιόμετρα μακριά από την Χαλκιδική, ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, ο Πάνος ο Καμμένος, παραχωρεί στις 4 Ιουνίου 2013, συνέντευξη τύπου, της οποίας μοναδικό θέμα είναι η νίκη του κατά του Αντρίκου Παπανδρέου, σε δικαστικό αγώνα που είχε ανοίξει εις βάρος του πρώτου με δύο αγωγές του δευτέρου, οι οποίες συνεκδικάστηκαν. Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών βέβαια με την υπ’ αριθμ. 2644/2013 απόφασή του έκανε εν μέρει δεκτή την δεύτερη εκ των αγωγών του Αντρίκου Παπανδρέου επιδικάζοντας σε αυτόν κάποιο ποσό ως χρηματική ικανοποίηση από την ηθική βλάβη που υπέστη εξαιτίας προσβολής της προσωπικότητάς του από τον Πάνο Καμμένο και απειλώντας εις βάρος του τελευταίου χρηματική ποινή 500 ευρώ κάθε φορά που αυτός θα αναφέρεται με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς στο πρόσωπο του. Ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων αναγνωρίστηκε και με τη δικαστική βούλα ότι προσέβαλε τον Α. Παπανδρέου. Πλην όμως αυτή η «ασήμαντη» λεπτομέρεια δεν τον εμπόδισε να παραχωρήσει συνέντευξη τύπου για να υποστηρίξει ότι νίκησε και να δηλώσει, κυμπαριλίδικα και αυτός, ότι προτίθεται να εγγράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τη δικαστική νομιμότητα, συνεχίζοντας να προσβάλει τον Παπανδρέου και σκορπώντας πεντακοσάρικα.
Τα δύο πολιτικά πρόσωπα δεν είναι τυχαία. Είναι πολιτικοί αρχηγοί, οι οποίοι μάλιστα αναδείχθηκαν την τελευταία διετία στην πρώτη γραμμή της πολιτικής ζωής ευαγγελιζόμενοι αόριστα κάποια αλλαγή και προτάσσοντας αυτάρεσκα το «ηθικό» τους πλεονέκτημα έναντι των πολιτικών τους αντιπάλων. Ορκίστηκαν στη νομιμότητα και στήριξαν την πολιτική τους εκτόξευση σε αυτήν.
Και ο αληθινός, ο ουσιαστικός, ο διά του φωτισμένου παραδείγματός τους σεβασμός τους στη νομιμότητα; Ο σεβασμός που μπορεί να τους επιτρέψει ως αντιπολιτευόμενοι να ασκούν το θεσμικό τους ρόλο, δηλαδή να ελέγχουν την τήρηση της νομιμότητας από την κυβέρνηση; Ο σεβασμός που θα έδειχναν ο μεν πρώτος αν ζητούσε συγνώμη από την ελληνική κοινωνία εν γένει, και την τοπική κοινωνία ειδικότερα, για την πολιτική στάση του μέχρι τώρα στο ζήτημα των μεταλλείων, ο δε δεύτερος αν ζητούσε συγνώμη για τις προσβολές του από τον άνθρωπο, τον οποίο ο ίδιος αναγόρευσε σε πολιτικό του αντίπαλο; Αυτός δυστυχώς αγνοείται.
* Ο Απόστολος Γεωργούλας είναι δικηγόρος.
