Το πρόβλημα, λοιπόν, έχει να κάνει με την παντελή απουσία πολιτικής - οποιασδήποτε πολιτικής που να είναι σχετική με τη διαχείριση της κρίσιμης κατάστασης. Απουσία πολιτικής, η επιλογή της συγκυβερνώσας κεντροαριστεράς ήταν η χειρότερη δυνατή: συμμετοχή στην αναδιανομή κρατικών τιμαρίων (με το περίφημο 4-2-1), την προσπάθεια πλασαρίσματος ή διατήρησης...
...θέσεων στη διανομή κρατικού/κοινοτικού χρήματος (ΕΛΓΑ, ΟΑΕΔ, λιμάνια, υπό ιδιωτικοποίηση ΔΕΚΟ), υπόκλιση στις πελατείες (δικηγόροι, δικαστές, δημόσιοι υπάλληλοι), ουδετερότητα (τουλάχιστον) στην επανατοποθέτηση των συμφερόντων (τράπεζες, δάνεια, μέσα επικοινωνίας) και τα συναφή.
Τα δύο κόμματα της συγκυβερνώσας κεντροαριστεράς έχουν καταλήξει να είναι κελύφη - "κουφάρια" τα λένε στο Χρηματιστήριο. Είναι οργανισμοί που κάποτε είχαν δραστηριότητα και αντικείμενο και σήμερα έχουν καταλήξει να διατηρούνται στη ζωή γιατί έχουν αξία ως «οχήματα ειδικού σκοπού» για τους ιδιοκτήτες των τίτλων - τις δύο ηγεσίες. Δεν υπάρχει παρά υποτυπώδης κομματική δραστηριότητα, δεν παράγεται πολιτική (μπορεί να ανακαλέσει κάποιος έστω μία θέση από το συνέδριο της ΔΗΜΑΡ του 2011 ή οποιαδήποτε Κεντρική Επιτροπή, ή το πρόσφατο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες να δίνουν οποιαδήποτε προοπτική στη διαχείριση της κρίσιμης κατάστασης;), οι πολιτικές τοποθετήσεις προεξοφλούνται από τους αρχηγούς.
Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι πως «τα άτιμα ψοφάνε» παρά το ότι με ήλιο τα βγάζουμε έξω. Το πρόβλημα είναι οι ηγεσίες των δύο κομμάτων και το πολιτεύεσθαι.
Η συνέχεια εδώ.
