Ομολογώ με μικρή δόση ντροπής ότι ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που βρέθηκα εκεί και...
...δεν προλάβαινα να χορτάσω εικόνες από τα όσα υπέροχα στέκουν σήμερα εκεί και θυμίζουν τον μινωικό πολιτισμό.
Σύμφωνα με τη Wikipedia, οι πρώτες ανασκαφές έγιναν το 1878 από τον Ηρακλειώτη Μίνωα Καλοκαιρινό κι ακολούθησαν οι γνωστές ανασκαφές που διεξήγαγε ο Αγγλος Sir Άρθουρ Έβανς (1900-1913 και 1922-1930) και που αποκάλυψαν ολόκληρο το ανάκτορο.
Ολοκληρώνοντας την περιήγηση μου στο χώρο του μνημείου, κατευθύνθηκα περιχαρής προς το κατάστημα του μουσείου όπου κι ανέμενα να βρω χιλιάδες πράγματα σχετικά με τα διάφορα αξιοθέατα, όπως συμβαίνει στα συνήθως σούπερ οργανωμένα καταστήματα μουσείων του εξωτερικού.
Δεν περίμενα να απογοητευθώ τόσο πολύ. Στο κατάστημα δεν υπήρχε σχεδόν τίποτα αληθινά ενδιαφέρον ενώ τα περισσότερα βιβλία που αφορούσαν την Κνωσό ήταν της αισθητικής που μπορείτε να διακρίνετε στην παρακάτω φωτογραφία. Δεν θα μου έκανε εντύπωση αν κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1990, πάντα ως «νέος οδηγός».
Κάπως έτσι, μετά από πολλά χρόνια, δεν ξόδεψα ούτε 1 ευρώ σε κατάστημα μουσείου που επισκέπτομαι, αν και μπορώ να σας επιβεβαιώσω ότι έχω επισκεφθεί πολύ λιγότερο ενδιαφέροντα μέρη των οποίων το marketing με έχει πείσει να ξοδέψω πολύ περισσότερα χρήματα φεύγοντας.
Αναρωτιέμαι αν μπορεί κανείς να εκτιμήσει πόσα περισσότερα χρήματα θα μπορούσε να είχε κερδίσει το ελληνικό Δημόσιο αν είχε φροντίσει να προσεγγίσει αληθινά επαγγελματικά την αξιοποίηση ενός αρχαιολογικού μνημείου παγκοσμίου ενδιαφέροντος όπως είναι η Κνωσός.
Αποχωρώντας από τον χώρο και περπατώντας ανάμεσα σε ένα κομφούζιο αυτοκινήτων που είχε στήσει χορό γύρο από τις άναρχα καθορισμένες θέσεις parking, συνάντησα και μια σειρά...τουριστικά τσαντίρια όπως αυτά της φωτογραφίας που ακολουθεί, από αυτά που θα γκρέμιζε σε μια ώρα οποιαδήποτε σοβαρή δημόσια ή δημοτική αρχή.
Συνοψίζοντας, αυτό το «όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει» μου έρχεται νομοτελειακά στο μυαλό. Μου είναι φοβερά δύσκολο να δεχθώ ότι τα εκατομμύρια των επισκεπτών που έχουν περάσει τις τελευταίες δεκαετίες από την Κνωσό δεν έχουν εξαναγκάσει το ελληνικό Κράτος να κάνει σωστά τη δουλειά του.
Δεν καταλαβαίνω γιατί αντιγράφουμε τον τρόπο που αξιοποιούν τα μνημεία τους χώρες της Αφρικής και της Ασίας κι όχι τις σύγχρονες πρακτικές που εφαρμόζονται εδώ και χρόνια στην ήπειρο και κοινότητα μας, στην Ευρώπη.
Στοιχηματίζω ότι η οργή μου θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη αν γνώριζα και πόσα ακριβώς εκατομμύρια ευρώ θα έχουν πεταχθεί σε διάφορες ανεπαρκείς παρεμβάσεις στον χώρο είτε από το υπουργείο Πολιτισμού είτε από το δήμο Ηρακλείου.
Για πόσο θα μας στοιχειώνει αυτό το ρημάδι «γιατί» για τα κακώς κείμενα αυτής της χώρας;
