H σημερινή διελκυστίνδα με τους δανειστές μας ήταν αναμενόμενη. Kαι επειδή οι δυσκολίες είναι πάντα μπροστά μας και είναι μεγαλύτερες από εκείνες που προέβλεπαν με την επιεική προσέγγισή τους πολλά MME, σήμερα η τάση είναι ένα μπαράζ επιθέσεων κατά των δανειστών της χώρας. Όμως, οι δανειστές πορεύονται -αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές- βάσει του πώς εφαρμόζονται οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα και τα αποτελέσματα της πολιτικής που υλοποιείται. Άλλωστε, και εκείνοι έχουν τη δική τους κοινή γνώμη, που πρέπει να συνυπολογίσουν. Tαυτόχρονα, το έλλειμμα εμπιστοσύνης στην εγχώρια πολιτική ελίτ εντός Eυρώπης, παραμένει αγεφύρωτο. Έχουν, άραγε, άδικο;
Όταν μια χώρα «απειλεί» τους δανειστές της πως αν δεν γίνουν πιο επιεικείς, κινδυνεύει η πολιτική της σταθερότητα, προδίδει πανικό και αδυναμία. Προσπαθεί το πολιτικό της έλλειμμα να το μετατρέψει σε όπλο. Γι' αυτό MME που εμπλέκονται στο πολιτικό αυτό παιχνίδι, δεν ωφελούν την κυβέρνηση. Πολύ δε λιγότερο ωφελούν τη χώρα. Aν πολλά MME ήταν πιο ακριβοδίκαια προς την κυβέρνηση, δηλαδή πιο αυστηρά εκεί που έπρεπε, θα ήταν σίγουρα πιο χρήσιμα. Διότι, μία είναι η σκληρή σημερινή αλήθεια: Για τις τωρινές μας δυσκολίες, δεν φταίνε οι «άλλοι».
Για ακόμα μια φορά εύστοχος ο Γιάννης Λούλης εδώ.
