O προσανατολισμός της χώρας προτάσσει ένα κράτος που πληρώνει καταναλωτικές ανάγκες των πολιτών, από ένα κράτος που επενδύει. Αν υπολογίσουμε δε το διαχρονικά χαμηλό ποσοστό της χρηματοδότησης στην Παιδεία, δείχνει και κάτι σοβαρότερο: μια γενιά που εξαπατά τα παιδιά της στην κατανομή του πλούτου. Κι αυτό διότι οι δημόσιες επενδύσεις και η χρηματοδότηση της Παιδείας είναι λεφτά που θα καρποφορήσουν για τις επόμενες γενιές· σε αντίθεση με τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις που θα καταναλωθούν (πρωτίστως σε εισαγόμενα) σήμερα.
Με άλλα λόγια, η γενιά των «μεγάλων επαναστατικών προταγμάτων» κληροδοτεί στις επόμενες ένα τεράστιο δημόσιο χρέος και χωρίς τις επενδύσεις που θα βοηθήσουν στην αποπληρωμή του. Κι όλα αυτά στο όνομα της ισότητας, του μέλλοντος και των νέων, τους οποίους θεωρητικώς και με κάθε ευκαιρία υμνολογούμε.
Ένα εξαιρετικό άρθρο
του Πάσχου Μανδραβέλη εδώ.
.jpg)