Οι 58 το προσπαθούν

10.12.13

Σχεδόν από την πρώτη στιγμή της εκδήλωσης της πρωτοβουλίας των 58 για την Κεντροαριστερά, εξήγησα εδώ τις βασικές μου διαφωνίες, τις οποίες και διατηρώ μέχρι και σήμερα.

Παρ' όλα αυτά, φαίνεται ότι κάνουν τη δική τους προσπάθεια η οποία, κρίνοντας από τη χθεσινή πολυπληθή εκδήλωση στην Αθήνα, επιβεβαιώνει ότι αρκετοί άνθρωποι διψούν για κάτι που θα τους λυτρώσει από το δίλημμα «Σαμαράς ή Τσίπρας».

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει διατυπωθεί κάποια άλλη δημόσια πρόταση για την Κεντροαριστερά κι ως εκ τούτου μάλλον θα ήταν αντιπαραγωγικό να εξαντλήσει κανείς την αυστηρότητα του με τους 58, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι οποιοσδήποτε αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός υποχρεούται και να τους στηρίξει δίχως επιφυλάξεις.

Προσωπικά, αναμένω να δω την τελική έκβαση του εγχειρήματος καθώς μετά τη χθεσινή εκδήλωση, τα εύκολα για τους 58 είναι πίσω και τώρα η συνοχή του όποιου νέου σχήματος θα δοκιμαστεί στα επόμενα κρίσιμα βήματα. Το ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι επενδύει αρκετά στη συγκεκριμένη πρωτοβουλία αν και μάλλον ήταν μια περιττή προσπάθεια καπελώματος του εγχειρήματος η συνέντευξη του Ευάγγελου Βενιζέλου στο Mega την ίδια μέρα της εκδήλωσης. Αντίθετα, η Δημοκρατική Αριστερά επιλέγει τον ριψοκίνδυνο δρόμο της απομονώσης και είναι αρκετά αμφίβολη η εκλογική της επιβίωση.

Συνοψίζοντας, η προσωπική μου άποψη είναι ότι το εγχείρημα των 58 θα κριθεί στο τέλος από την αναλογή παλαιού-νέου που θα υπάρχει στην τελική δημόσια πρόταση του. Όσες αισθητικές κι άλλες διαφωνίες κι αν έχει κανείς για τον Θεόδωρο Πάγκαλο, η σημερινή κριτική στο «Σημιταριό» είναι απολύτως σωστή. Το νέο δεν μπορεί να θεμελιωθεί με όρους ρεβάνς. Θα δείξει...