Η αιθαλομίχλη είναι επιλογή των πολιτικών και των πολιτών

16.12.13


Σάββατο βράδυ, πάρκο Ριζάρη στη στάση «Ευαγγελισμός» του Μετρό. Βόλτα με Έλληνες και Γερμανούς δημοσιογράφους στο πλαίσιο των Dialoggers.eu. Η άτυπη ξενάγηση εξελίσσεται ομαλά μέχρι που μια δημοσιογράφος από τη Γερμανία κοιτάζει τον ουρανό, κάνει ένα μορφασμό δυσφορίας και ρωτάει: έχει πιάσει φωτιά κάπου εδώ;

Λίγα μέτρα πιο πίσω, μια παρέα πλανόδιων πωλητών είχε ανάψει μια μικρή φωτιά να ζεσταθεί αλλά η συγκεκριμένη εστία δεν έδειχνε ικανή να έχει προκαλέσει τόση κάπνα. Παρατηρώ τον ουρανό και καταλαβαίνω ότι η αιθαλομίχλη είναι ξανά εδώ και παράλληλα διαπιστώνω ότι δεν είχα ποτέ αναρωτηθεί ποια είναι η αντίστοιχη αγγλική λέξη. Της εξηγώ κουτσά-στραβά τι συμβαίνει, μου απαντά ότι μπορείς να συναντήσεις κάτι τέτοιο και στον ανατολικό Βερολίνο αλλά σε μικρότερη ένταση και σίγουρα σε μέρες με πολύ περισσότερο κρύο.

Κοιτάζω τις παλιές πολυκατοικίες που κυρίως υπάρχουν στο κέντρο της Αθήνας. Μένω σε μια από αυτές. Από πέρσι, το καλοριφέρ ανάβει ελάχιστα. Θα προτιμούσα να μην ανάβει καθόλου κι όχι λόγω κόστους αλλά λόγω αποτελέσματος. Σε μια πολυκατοικία με μονά τζάμια και χωρίς κουφώματα αλουμινίου, το καλοριφέρ δεν μπορεί παρά να κάνει ελάχιστα. Λειτουργεί για 2 ώρες και από την ώρα που κλείνει, χρειάζεται λιγότερο από μια ώρα για να γίνει το σπίτι και πάλι ψυγείο και τα έχουμε χάσει όλα: χρήματα, πετρέλαιο, ζέστη.

Αντιλαμβάνομαι απόλυτα ότι η τσουχτερή τιμή του πετρελαίου στρέφει αρκετό κόσμο στα τζάκια αλλά αληθινά αναρωτιέμαι αν έχουν υπολογίσει αν σε βάθος χρόνου αν πράγματι εξοικονομούν χρήματα με αυτά τον τρόπο. Σε μια παλιά πολυκατοικία όπως οι περισσότερες της Αθήνας, αν το καλοριφέρ αποτυγχάνει, ένα τζάκι παλαιάς τεχνολογίας αποτυγχάνει ακόμα περισσότερο, καταστρέφοντας την ατμόσφαιρα του σπιτιού αλλά και συνολικά της πόλης.

Δεν ξέρω πόσοι το γνωρίζουν αλλά ζούμε σε μια χώρα με σπουδαία παραγωγή προϊόντων αλουμινίου και κουφωμάτων όμως τα περισσότερα κτίρια αυτής της χώρας είναι ενεργοβόρα και ουδείς προσπαθεί να ανατρέψει την κατάσταση.

Οι μεν προτιμούν να καίνε ξύλα χωρίς σπουδαία αποτελέσματα και οι δε προκρίνουν ως λύση να καταβάλει το Κράτος κάθε χρόνο εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ως επίδομα θέρμανσης για να αγοράζουν τα νοικοκυριά πετρέλαιο και να το πετάνε στη μαύρη τρύπα των ενεργοβόρων κτιρίων, στη υγεία των εμπόρων πετρελαίου.

Ξέρω ότι κάποιοι θα τονίσουν ότι οι πολίτες δεν έχουν σήμερα χρήματα για να επενδύσουν στη μόνωση των σπιτιών τους. Ίσως είναι έτσι αλλά και πριν την κρίση πάλι προτιμούσαν την εύκολη λύση του πετρελαίου και της αλόγιστης χρήσης του καλοριφέρ εις βάρος των επόμενων γενεών. Έβλεπαν δυο μήνες μπροστά κι όχι δυο δεκαετίες μπροστά. Ζητούσαν από το Κράτος μια προσωρινή λύση κι αυτό ακριβώς κέρδιζαν. Τίποτα παραπάνω.

Όταν η Τρόικα πρότεινε στην ελληνική κυβέρνηση της ανάληψη σχετικών πρωτοβουλιών, δείτε πως τα ΜΜΕ κάλυψαν το θέμα:


Θυμίζω και μια σχετική παλαιότερη δήλωση του ευρωβουλευτή Κρίτωνα Αρσένη:

Είμαστε η χώρα που έχει από τα πιο σπάταλα – ενεργειακά – σπίτια και κτήρια στην Ευρώπη. Δυόμισι φορές πιο σπάταλα από ότι η παγωμένη Σουηδία και τρεις φορές από ότι η επίσης παγωμένη Φινλανδία. Αν χρησιμοποιούσαμε σήμερα χρήματα από το ΕΣΠΑ για να βελτιώσουμε τη μόνωση στα σπίτια και στα γραφεία μας και να τα κάνουμε πιο ενεργειακά οικονομικά, δεν χρειαζόταν να σπαταλάμε τεράστιες ποσότητες ενέργειας για να τα θερμάνουμε και να τα ψύξουμε. 

Η αναπτυξιακή αυτή επιλογή μπορεί να αναθερμάνει την οικονομία μας. Για να μονώσουμε τα σπίτια μας, να βάλουμε διπλά τζάμια, να βελτιώσουμε τα κουφώματα, να εγκαταστήσουμε ηλιακούς θερμοσίφωνες και να τοποθετήσουμε φωτοβολταϊκά πάνελ στις ταράτσες μας, μπορούμε κάλλιστα να χρησιμοποιήσουμε υλικά τα οποία παράγονται στην Ελλάδα. Έχουμε βιομηχανία κουφωμάτων, έχουμε βιομηχανία μονωτικών υλικών, έχουμε υλικά κατασκευής, παράγουμε ηλιακούς θερμοσίφωνες και φωτοβολταϊκά πάνελ. Ο κατασκευαστικός κλάδος που πλήγηκε βαθύτατα από την κρίση και έχει χτυπηθεί ιδιαίτερα από την ανεργία, μπορεί να ανασάνει και να εξυγιανθεί, βοηθώντας τις οικογένειες και τα νοικοκυριά να ανακουφιστούν από τα έξοδα.

Τα συμπεράσματα και τα σχόλια δικά σας.