Ήταν ο Νέλσον Μαντέλα

6.12.13


Ένα από τα πράγματα που με ξένιζε από παιδί στις διάφορες νεκρολογίες, ειδικά σημαντικών ανθρώπων, ήταν αυτή η περίφημη φράση «έφυγε πλήρης ημερών». Από κι ως που κάποιος τρίτος μπορεί να αξιολογήσει αν ήταν αρκετές οι μέρες που κάποιος έζησε σε αυτόν τον κόσμο;

Χθες, ο Νέλσον Μαντέλα έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 95 ετών. Έζησε ολόκληρη τη μεταπολεμική εξέλιξη του κόσμου, υπήρξε ενδεχομένως ο πιο σπουδαίος άνδρας που γεννήθηκε ποτέ στη Νότια Αφρική, μέχρι τον επόμενο.

Χαζεύοντας τις διάφορες αντιδράσεις στα social media, διάβασα και στο status του επίκουρου καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας κ. Ιωάννη Παπαδόπουλου ο οποίος έγραψε:

Ποτέ δε λύγισε το πνεύμα του ούτε έχασε το λογικό του, παρά τις δεκαετίες της φυλάκισης και απομόνωσης από ένα καθεστώς μίσους. Επέζησε από φυματίωση και καρκίνο του προστάτη. Έθαψε τρία από τα έξι παιδιά του. Έγινε απαγορευμένο σύμβολο, εικόνα της ελπίδας για εκατομμύρια ανθρώπους. Ήταν χαλύβδινος, ένας πραγματικός αγωνιστής, γι' αυτό και έδειξε τι μπορεί να κάνει η ανθρωπιά και η γνήσια ελευθερία χωρίς την καταπίεση ή την αντεκδίκηση.

Είχε πολλές αδυναμίες: δεν μπόρεσε να αναχαιτίσει την καλπάζουσα πανδημία του AIDS ή την άλλη πανδημία της εποχής μας, τις τεράστιες ανισότητες. Συνέβαλε στην εγκαθίδρυση μιας κομματικής μονοκρατορίας, στην ουσία ενός καθεστώτος αυτοανακυκλούμενων φατριών. Αλλά η ζωή του υπερέβη τον Αιώνα. Ήταν ένας γνήσια, ένας πραγματικά Μεγάλος.

Το ξανασκέφτομαι λοιπόν και καταλήγω στο ότι αν δεν μπορεί να ειπωθεί και για τον Μαντέλα το «πλήρης ημερών», τότε μάλλον δεν μπορεί να ειπωθεί για κανέναν. Ας είναι ελαφρύ το χώμα.