Μαύρο πολιτικό χρήμα για το καλό μας

11.2.14

Άσκησα χθες εδώ κριτική στον πρώην βουλευτή και υπουργό Επικρατείας κ. Ηλία Μόσιαλο για την απόφαση του να στηρίξει δημόσια την αιφνίδια αλλαγή του εκλογικού νόμου των Ευρωεκλογών, μόλις 100 μέρες πριν από τις κάλπες.

Σήμερα το πρωί, μιλώντας στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τη Νόνη Καραγιάννη ο πρώην υπουργός δήλωσε τα εξής:

Καταρχήν, ένα τέτοιο αίτημα είχε θέσει και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ο κ. Παπαδημούλης, στις προηγούμενες εκλογές και δεν φαίνεται να υπάρχουν ισχυρές αντιδράσεις επί της ουσίας. Η χρονική συγκυρία τώρα είναι ένα άλλο ζήτημα, αλλά σίγουρα υπάρχει αρκετά μεγάλη απόσταση από τη διεξαγωγή των ευρωεκλογών. 

Από εκεί και πέρα, θα μπορούσε να πει κανείς -και είναι εύλογο το ερώτημα-,  ποιοι και με ποια διαδικασία θα εκλέγονται ή ποιες διαδικασίες θα χρειάζονται πλέον, όταν πιθανώς υπάρχουν συναλλαγές, με κάποιους να μιλούν για μαύρο πολιτικό χρήμα ή τη μεγάλη ευθύνη των ΜΜΕ στην ανάδειξη υποψηφίων με την  εξουσία την οποία διαθέτουν. Αυτό ισχύει.

Από την άλλη πλευρά όμως, είναι καλύτερα να ισχύει η παντοκρατορία ή η μονοκρατορία των αρχηγών, οι οποίοι αποφασίζουν από μόνοι τους για το τι θα γίνεται στο ψηφοδέλτιο; Ή μήπως έχουμε δημοκρατικά κόμματα στην Ελλάδα; Πιστεύει άραγε κανείς ότι τα κόμματα λειτουργούν βάσει δημοκρατικών διαδικασιών, όπως παραδείγματος χάριν  γίνεται στη Γερμανία, όπου υπάρχουν μονοεδρικές περιφέρειες, αλλά και δικαστήρια για τον έλεγχο της τήρησης των σωστών εσωκομματικών διαδικασιών. 

Μιλάμε για έναν διαφορετικό νομικό πολιτισμό -σε σχέση με το κομματικό σύστημα- και οι υποψήφιοι μπορεί να προσφεύγουν στα δικαστήρια για τις κομματικές διαδικασίες, εφόσον οι ίδιοι θεωρήσουν ότι δεν έχουν αντιμετωπιστεί με το σωστό τρόπο εσωκομματικά. Στην Ελλάδα γνωρίζουμε ότι δεν είναι μόνο αρχηγο-κεντρικό το σύστημα σε κάθε κόμμα, αλλά και πρωθυπουργο-κεντρικό στη διοίκηση συνολικά της χώρας. Αυτό το λέμε όλοι. Δεν είναι μόνον ότι  κάθε πολιτικός αρχηγός κάνει ό,τι θέλει από τη στιγμή που εκλέγεται, ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει αυξημένες εξουσίες και είναι γνωστό ότι τις περισσότερες φορές η διοίκηση στα κόμματα, αλλά και γενικότερα στη χώρα, ασκείται από ένα μικρό κύκλο ανθρώπων. 

Επομένως, μέχρις ότου υπάρξει συστηματικός εκδημοκρατισμός της λειτουργίας και του κοινοβουλευτικού συστήματος, αλλά και των κομμάτων, θα πρέπει να σταθμίσει κανείς τι είναι καλύτερο. Να πάμε στο σύστημα της Γερμανίας, το οποίο σημαίνει, ότι ορίζουν οι αρχηγοί των κομμάτων στην ουσία χωρίς εσωκομματικές διαδικασίες, υποψήφιους στις μονοεδρικές ή τους υποψήφιους γενικά για το ευρωκοινοβούλιο; Ή είναι καλύτερο μέχρις ότου οδηγηθούμε σε αυτό το γερμανικό  σύστημα, να διευρύνουμε τη βάση επιλογής των υποψηφίων;...».

Σχόλιο Παραπολιτικής: Καλορίζικη στους εμπνευστές της εκείνη η Κεντροαριστερά που συνειδητά αποδέχεται και προτιμά το μαύρο πολιτικό χρήμα «μέχρι να υπάρξει εκδημοκρατισμός του κοινοβουλευτικού συστήματος».

Μόνο θλίψη.