Δαιμονοποιώντας τις εισαγωγές, τον ανταγωνισμό και την τοπική παραγωγή

24.3.14


Η συζήτηση για το γάλα που διεξάγεται τις τελευταίες ημέρες με παρακίνησε να προσπαθήσω να μάθω κάποια περισσότερα πράγματα για το θέμα, ξεκινώντας όμως από το να επιχειρήσω να περιγράψω τη δική μου συμπεριφορά με την ιδιότητα του καταναλωτή.

Το πρώτο πράγμα που συνειδητοποίησα είναι ότι ένα από τα πρώτα πράγματα που ξεκίνησα να κάνω από την πρώτη μέρα της ενήλικης ζωής μου μακριά από το πατρικό μου σπίτι ήταν να αντικαταστήσω το φρέσκο γάλα με το οποίο μεγάλωσα με γάλα μακράς διαρκείας. Ο λόγος απλός: όταν μένεις μόνος σου, είναι πολύ πιθανό να μην προλάβεις να καταναλώσεις το γάλα πριν την ημερομηνία λήξης του, οπότε το γάλα μακράς διαρκείας είναι η καλύτερη λύση.

Εξάλλου, ήταν η εποχή που ο καθένας μπορούσε να διακρίνει στα ράφια των σουπερμάρκετ αυτό το οποίο στη συνέχεια μάθαμε από τα ΜΜΕ ότι ήταν το καρτέλ του γάλακτος, μια στρέβλωση της αγοράς η οποία όμως εξυπηρετούσε λίγο πολύ τους πάντες, πλην φυσικά των καταναλωτών. Για κάποιον περίεργο λόγο, αυτοί που σήμερα ουρλιάζουν για το γάλα, δεν θυμούνται πια εκείνη την υπόθεση.

Επιστρέφοντας στο σήμερα, έχω διαβάσει διάφορα σχετικά για το θέμα, σας συνιστώ κυρίως τις σχετικές ερωταπαντήσεις της Καθημερινής αλλά και τις αναλυτικές εξηγήσεις του υπουργείου Ανάπτυξης.

Έχω διαβάσει και κάποιες ανακοινώσεις αγελαδοτρόφων και παρατηρώ ότι το μόνο τους επιχείρημα είναι η δαιμονοποίηση των εισαγωγών. Πρόκειται ουσιαστικά για την ίδια παράλογη συζήτηση που γίνεται και με την εθνικότητα των κρεάτων. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί το ελληνικό βοδινό κρέας είναι εξ ορισμού καλύτερο π.χ από το εισαγόμενο γαλλικό. Οι Γάλλοι που τρώνε γαλλικό κρέας υποφέρουν; Έχω ζήσει για κάποιους μήνες στη Γαλλία και σας πληροφορώ ότι δεν έπαθα κάτι ζώντας χωρίς ελληνικό κρέας.

Σε μια Ελλάδα που παράγει πολύ λιγότερα από όσα χρειάζεται μέχρι και για να ζήσει, πόσο μάλλον για να αναπτυχθεί, η λύση δεν είναι τα κλειστά σύνορα. Η βιωσιμότητα της ελληνικής παραγωγής δεν μπορεί να εξασφαλιστεί εις βάρος των καταναλωτών.

Θα πρότεινα στους αγελαδοτρόφους να μην ξοδεύουν τον χρόνο τους διαμαρτυρόμενοι. Ακόμα κι αν κερδίσουν τη μάχη, είναι δεδομένο ότι θα χάσουν τον πόλεμο. Γνωρίζουν εξάλλου καλύτερα από τον καθένας μας ότι ήδη οι καταναλωτές στρέφονται στο εισαγόμενο γάλα μακράς διαρκείας. Ό,τι κι αν κάνουν, δεν θα καταφέρουν να αποφύγουν για πολύ τον ανταγωνισμό, δεν θα γλιτώσουν από την ανάγκη εκσυγχρονισμού των δομών και του τρόπου λειτουργίας τους.

Ο εχθρός τους δεν είναι η κυβέρνηση ούτε ο ΟΟΣΑ αλλά οι συνεχώς φτωχότεροι αλλά καλύτερα ενημερωμένοι καταναλωτές. Όσους βουλευτές επαρχίας κι αν πείσουν, τον πόλεμο θα τον χάσουν, όσες μάχες κι αν κερδίσουν.


--
Κατεβάστε την εφαρμογή της Παραπολιτικής για κινητά τηλέφωνα και tablet από το iTunes κι από το Google Play.