Οικοδομή, ανεργία, αεροδρόμιο

18.3.14


Σύμφωνα με τον Παναγιώτη Μαυραγάνη, διευθυντή συμβουλευτικών υπηρεσιών της Eurobank Property Services, το απόθεμα σε νεόδμητες κατοικίες ανά την επικράτεια αγγίζει τον αριθμό-ρεκόρ των 250.000-270.000.

Θυμάμαι ότι στην αρχή της κρίσης, όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έπαιρνε τη θαρραλέα απόφαση να στηρίξει τότε μόνη της το Μνημόνιο, το σύνολο του υπόλοιπου πολιτικού φάσματος, προεξέχοντος του κ. Σαμαρά, πρότεινε διάφορες μαγικές λύσεις οι οποίες συμφωνούσαν πάντα σε κάτι: στην «αναθέρμανση της οικοδομής».

Θυμάμαι ότι ήδη από τότε δεν προλάβαινα να απαριθμώ τα «πωλείται» και τα «ενοικιάζεται» που συναντούσα στη γειτονιά μου ενώ μια βόλτα σε οποιοδήποτε παραλιακό ή ορεινό μέρος οποιασδήποτε περιοχής της Ελλάδας μπορούσε να πείσει τον καθένα ότι στα χρόνια πριν την κρίση είχαμε χτίσει παντού: σε κόλπους, σε πλαγιές, σε μπαζωμένα ρέματα, πάνω σε αρχαία. Πώς χτίζαμε; Με δανεικά και με το χαμηλό εργατικό κόστος που μας προσέφεραν οι μετανάστες, οι οποίοι βέβαια «παίρνουν τις δουλειές των Ελλήνων», λες και η μέση Ελληνίδα μάνα έλεγε στο παιδί της «πιάσε παιδί μου το μυστρί» κι όχι «πάρε εκεί ένα χαρτί από Πανεπιστήμιο να το έχεις».

Πρόσφατα, περνώντας από ένα φημισμένο ορεινό τουριστικό θέρετρο της χώρας, ένας φίλος με ενημέρωσε ότι οι δεκάδες πολυτελείς κατοικίες που έβλεπα ήταν σχετικά νεόδμητες και όλες ήταν άδειες. Άλλες ήταν διαθέσιμες προς ενοικίαση, άλλες προς πώληση, κάποιες μπορεί οι ιδιοκτήτες τους να τις χάριζαν κιόλας για να πάψουν να πληρώνουν τους φόρους. Παρατήρησα πιο προσεκτικά τον αριθμό τους. Ήταν πολλές, πάρα πολλές κι όλες πολυτελείς. Αν κάποιος τραβούσε μια πανοραμική φωτογραφία της περιοχής, μια λεζάντα τύπου «αυτή ήταν η υπερφίαλη Ελλάδα των δανεικών» θα ήταν αρκετή για να περιγράψει το τι ακριβώς συνέβη σε αυτή τη χώρα.

Σήμερα, η Ελλάδα της κρίσης έχει παραλάβει ως προίκα από την εποχή της αφθονίας τρία πράγματα: α) δεκάδες χιλιάδες ανέργους από τον τομέα των κατασκευών β) κόκκινα στεγαστικά δάνεια γ) χιλιάδες κτήρια κάθε είδους που μαραζώνουν. Δεν είμαι σίγουρος ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση θα ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει παράλληλα όλα τα παραπάνω προβλήματα αλλά δεν θα ήταν άσχημο να προσπαθήσει.

Κάτι που θα μπορούσε να γίνει θα ήταν η χάραξη ενός εθνικού σχεδίου παραγωγικής αντεπίθεσης στο οποίο ο ρόλος του κατασκευαστικού τομέα θα ήταν σημαντικά διαφορετικός. Η «ατμομηχανή της οικοδομής» μπορεί να πάρει μπροστά επενδύοντας στη βελτίωση και τον εκσυγχρονισμό των σημερινών κτηρίων κι όχι στη δημιουργία νέων. Διαθέτουμε τα πλέον ενεργοβόρα κτήρια στην Ευρώπη, ίσως και τα πιο άσχημα.  Διαθέτουμε δεκάδες πόλεις χωρίς χαρακτήρα και ξεχωριστό στίγμα. Διαθέτουμε σίγουρα πρωτογενές πλεόνασμα νέων και καλά καταρτισμένων μηχανικών και αρχιτεκτόνων. Όχι κι άσχημα εφόδια για να ξεκινήσει κανείς λίγο να προσπαθεί.

Θα πει κάποιος ότι δεν διαθέτουμε όμως χρήματα, ότι δεν υπάρχουν ακόμα τράπεζες σε αυτή τη χώρα. Συμφωνώ αλλά νομίζω ότι δεν είναι αυτό το μεγαλύτερο μας πρόβλημα. Κυρίως δεν διαθέτουμε κανονικούς πολιτικούς. Ανοίξτε μια τηλεόραση και μετρήστε πόσοι βουλευτές και ανθυποπαράγοντες είναι διαθέσιμοι να συζητούν για ώρες είτε για το κατοχικό δάνειο είτε για κάτι που περιγράφεται ως «Κεντροαριστερά» χωρίς ποτέ κανείς να ορίζει το περιεχόμενο του.

Ίσως μια καλή λύση θα ήταν να περνάνε κάθε τόσο οι πολιτικοί μας από το «Ελευθέριος Βενιζέλος», κάθε μέρα να μετρούν πόσοι φεύγουν και πόσοι επιστρέφουν. Ίσως τότε τους πιάσει το «φιλότιμο», η λέξη που καμαρώνουμε ότι δεν μεταφράζεται σε καμία άλλη γλώσσα.

--
Κατεβάστε την εφαρμογή της Παραπολιτικής για κινητά τηλέφωνα και tablet από το iTunes κι από το Google Play.