Αποφεύγω πάντα την ανάγνωση των δηλώσεων της πολιτικής ηγεσίας σε επετείους καθώς κατά καιρούς έχω διαπιστώσει ότι ο οργανισμός μου αντιδρά άσχημα στην υπερκατανάλωση ανούσιων κλισέ.
Κατά συνέπεια, δεν έχω διαβάσει τι έχουν δηλώσει σήμερα κόμματα και πολιτικοί για την εργατική Πρωτομαγιά αλλά θα μου επιτρέψετε να ρισκάρω και να πω ότι συμφωνώ με όλους όσους σήμερα έχουν επιλέξει την πρωτότυπη δήλωση «η εργατική Πρωτομαγιά είναι φέτος πιο επίκαιρη από ποτέ».
Θα ρισκάρω όμως και θα διαφωνήσω με όσους έχουν σήμερα δηλώσει ότι ο ρόλος των συνδικάτων στην αντιμετώπιση της κρίσης είναι πολύ σημαντικός. Αν και στη θεωρία κι επί της αρχής, συμφωνώ μαζί τους, νομίζω ότι γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι σε έκτακτες συνθήκες όπως αυτές που βιώνει εδώ και μερικά χρόνια η Ελλάδα, είναι φοβερά δύσκολη η διεκδίκηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, πόσο μάλλον όταν παραμονεύουν 1.500.000 απελπισμένοι άνεργοι.
To πρόβλημα με τα συνδικάτα και τον συνδικαλισμό στην Ελλάδα (αλλά και στις ΗΠΑ) είναι η στάση που επέλεξαν στα χρόνια πριν την κρίση, αποτυγχάνοντας ουσιαστικά να προβλέψουν ότι έρχεται η χρεοκοπία, καταφέρνοντας παράλληλα να χάσουν πλήρως και το ηθικό πλεονέκτημα, με αποτέλεσμα από το ακατανόητο σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» να περάσουν κάποιοι στο ισοπεδωτικό «αλήτες λέρες εργατοπατέρες».
Διάβασα πρόσφατα, ότι από το 2009 και μετά, έγιναν στη χώρα 20.120 διαδηλώσεις. Υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι ορθώς έγιναν τόσες πολλές; Υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι αν είχαν γίνει οι μισές, τα πράγματα θα ήταν (ακόμα) χειρότερα για τους εργαζόμενους;
Όπως επικίνδυνα ταυτίσαμε την Πολιτική και την κοινοβουλευτική Δημοκρατία με τους αποτυχημένους πολιτικούς που διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας ως τη χρεοκοπία του 2009, έτσι ταυτίσαμε και τους ξεπερασμένους συνδικαλιστές (ή και συνδικαλισταράδες) με την αξία του συνδικαλισμού και των συλλογικών διεκδικήσεων στο χώρο εργασίας. Κάπως έτσι, μείναμε με μια κουτσουρεμένη Δημοκρατία και χωρίς καθόλου συνδικαλισμό, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος δεν είναι ο παράδεισος που κάποιοι περιγράφουν.
Επιστρέφοντας λοιπόν στα παραδοσιακά κλισέ της ημέρας, πράγματι σήμερα η εργατική Πρωτομαγιά είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Το πρόβλημα είναι ότι όσοι το πιστεύουμε, δύσκολα μπορούμε να συμφωνήσουμε σε κάτι περισσότερο από αυτό.
Αν αύριο σε ένα χώρο εργασίας 10 υπάλληλοι ήθελαν να αντιταχθούν σε κάποια επιλογή της εργοδοσίας, τα κόμματα που θα στήριζαν τις διεκδικήσεις τους, θα κατάφερναν στο τέλος να τους βάλουν να καταθέσουν 10 διαφορετικά πλαίσια διαμαρτυρίας...
--
Κατεβάστε την εφαρμογή της Παραπολιτικής για κινητά τηλέφωνα και tablet από το iTunes κι από το Google Play.
