Είμαστε όλοι αντισημίτες;

21.7.14


Δημοσίευσα χθες ένα άρθρο στο Protagon.gr υποστηρίζοντας ότι το Ισραήλ απολαμβάνει μια φρικτή ασυλία από τους διεθνείς οργανισμούς για τα όσα συνειδητά πράττει εδώ και δεκαετίες στην περιοχή της Γάζας.

Όπως συμβαίνει πάντοτε σε αυτές τις περιπτώσεις, κάποιοι έσπευσαν στα σχόλια να μιλήσουν για «αντισημιτισμό», κάτι απολύτως προβλέψιμο και όχι πάντοτε αυθόρμητο. Ας θεωρήσουμε όμως για την οικονομία της συζήτησης ότι όλα αυτά τα σχόλια γράφτηκαν με καλή προαίρεση.

Επειδή τυχαίνει να παρακολουθώ εδώ και αρκετά χρόνια από προσωπικό ενδιαφέρον τις συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή, γνωρίζω πολύ καλά ότι αυτή η καραμέλα περί αντισημιτισμού δεν εκφράζει τους περισσότερους πολίτες του Ισραήλ αλλά αποτελεί ένα κωμικό ιδεολόγημα της επικοινωνιακής προπαγάνδας των συνήθως ακροδεξιών κυβερνήσεων της χώρας.

Είναι αληθινά θλιβερό που κάποιοι εμπορεύονται τις ιστορικές μνήμες του Ολοκαυτώματος για να δικαιολογήσουν τα δικά τους εγκλήματα κατά των Παλαιστινίων και δεν είναι τυχαίο ότι όλο και περισσότεροι νέοι Ισραηλινοί διαδηλώνουν με συνθήματα όπως «η Δημοκρατία δεν χτίζεται πάνω σε δολοφονίες μωρών». Πόσο ανεύθυνος πρέπει να είναι κάποιος για να αποδίδει έτσι εύκολα την κατηγορία του αντισημιτισμού σε όποιον διαμαρτύρεται για μαζικές σφαγές αμάχων;

Τέλος, θα μου επιτρέψετε να μην εκφραστώ όπως θα ήθελα για όσους στην Ελλάδα συζητούν για το συγκεκριμένο θέμα με όρους «ΣΥΡΙΖΑ-αντιΣΥΡΙΖΑ». Θα τους πρότεινα απλά να αναζητήσουν τις λύσεις στα προβλήματα τους σε επιστημονικούς κλάδους λιγότερο σχετικούς με τις πολιτικές επιστήμες και τις διεθνείς σχέσεις.