Είναι σπηλιά, είναι όαση, σβησμένη τηλεόραση...

10.9.14


Εδώ στον Βορρά, χάζευα προχθές τις νέες φωτογραφίες που έδωσε στη δημοσιότητα το Υπουργείο Πολιτισμού από την Αμφίπολη μαζί με κάτι «ξένους» οι οποίοι εντυπωσιασμένοι σχολίασαν «φίλε, έρχεστε από πολύ μακριά».

Η αλήθεια είναι ότι μάλλον δεν υπάρχει κάποιος, Έλληνας ή...βάρβαρος, που να βλέπει αυτές τις φωτογραφίες και να μην αντιλαμβάνεται ότι ζούμε μέρες σπουδαίες, μέρες που το λαμπρό παρελθόν αφαιρεί κάτι από τη σύγχρονη μιζέρια μας.

Από την άλλη, οι περισσότεροι μαθαίνουν τα νέα μέσα από τα κανάλια, από τα χείλη τυμβωρύχων πολιτικών που ξάφνου ζήλεψαν τον Ιντιάνα Τζόουνς, από φλύαρους δημοσιογράφους που από σεισμολόγοι-οικονομολόγοι-προπονητές έγιναν τώρα αρχαιολόγοι, μέχρι και από την Άννα Παναγιωταρέα που φαίνεται ότι «με εντολή Σαμαρά» έγινε εκπρόσωπος Τύπου του τάφου!

Δεν ξέρω γιατί αλλά νομίζω ότι ακούω τις καρυάτιδες να τραγουδούν την Περσεφόνη του Θανάση Παπακωνσταντίνου:

Στα ίσα και στ’ ανάποδα φωνές στον ύπνο μου άκουγα.
Αυτί μου πλανημένο στον Άδη κατεβαίνω.
Κατεβαίνω σαν νυφούλα που `χασε το μάγκα της, 
ωχ! ωχ! ω! το λούσο και τα φράγκα της.

Είναι σπηλιά, είν’ όαση, σβησμένη τηλεόραση.
Ωχρή σαν το λεμόνι, στου Ήφαιστου τ’ αμόνι
κλαίω και παρακαλάω: "Να γεννηθώ δεν πρόφτασα
ωχ! ωχ! ω! ζωή μου δε σε χόρτασα".

Και να’ σου πλησιάζουνε ανδρείκελα που μοιάζουνε.
Περίεργα κοιτάνε μα δε με βοηθάνε.
"Βγάλ’ τα πέρα μοναχή σου όπως κάναμε όλοι μας, 
ωχ! ωχ! ω! γαμώ το πορτοφόλι μας".