Μέσα στην εβδομάδα που μας πέρασε, η Παγκόσμια Τράπεζα δημοσίευσε την ετήσια έκθεση της με τίτλο «Doing Business» στην οποία αξιολογεί συνολικά 189 χώρες ως προς διάφορες παραμέτρους των οικονομιών.
Σε σύνολο 189 χωρών, η Ελλάδα στη 155η θέση στην κατηγορία «Enforcing contracts» που πολύ χοντρικά αφορά την ταχύτητα απονομής Δικαιοσύνης στις εμπορικές συναλλαγές. Να και η επίσημη ερμηνεία του όρου στα αγγλικά από την ίδια την Τράπεζα:
The ease or difficulty of enforcing commercial contracts is measured below. This is determined by following the evolution of a payment dispute and tracking the time, cost, and number of procedures involved from the moment a plaintiff files the lawsuit until actual payment.
Σύμφωνα με την έκθεση, αν μπλέξεις με τα ελληνικά δικαστήρια, θα χρειαστείς κατά μ.ο 1580(!) μέρες για να ξεμπλέξεις, την ώρα που ο μέσος όρος στις χώρες του Ο.Ο.Σ.Α. είναι 540 μέρες, δηλαδή σχεδόν 3 χρόνια μικρότερος.
Το χειρότερο; Ένα χρόνο πριν, στην ίδια ακριβώς έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας, η Ελλάδα βρισκόταν και πάλι στην ίδια θέση στην παγκόσμια κατάταξη. Κοινώς, πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος, κατά τη διάρκεια των οποίων η κυβέρνηση θεωρεί ότι συνέβη μια «μεταρρυθμιστική κοσμογονία», και η χώρα παρέμεινε σταθερά στον πάτο, αγκαλιά με τον τρίτο κόσμο.
Δεν έχουμε τράπεζες, είναι σαν να μην έχουμε δικαστήρια και αναρωτιόμαστε αν φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ίδιο το Μνημόνιο για το ότι η ανάπτυξη δεν έρχεται. Περιέργως, οι μεταρρυθμίσεις στην απονομή της Δικαιοσύνης βρίσκονται χαμηλά στην ατζέντα όλων των ελληνικών κομμάτων, την ώρα που οι Έλληνες δικαστές δίνουν προτεραιότητα στη διεκδίκηση αναδρομικών αμοιβών.
Γενικά, είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα. Ας βρίσουμε λίγο τη Μέρκελ τώρα, ας κοιτάξουμε τον ουρανό να δούμε αν μας ψεκάζουν.
