Σήμερα, στις 16 Νοεμβρίου του 2014, το editorial της συστημικής κεντροδεξιάς εφημερίδας «Καθημερινή» φέρει τον τίτλο «Δίπλα στον γκρεμό» και ο Αλέξης Παπαχελάς περιγράφει σε δραματικούς τόνους την κατάσταση της χώρας.
Παραθέτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο απλά. Όποιος νομίζει ότι θα κάνει τον «τσαμπουκά» με το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και τις αγορές σαν να είναι περίπατος στο πάρκο ξεγελάει τον εαυτό του. Η Ευρώπη είναι πολύ πιο έτοιμη να μας αφήσει στην ευχή του Θεού από ό,τι ήταν το 2010. Το κλίμα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι βαρύ, η κούραση μεγάλη και τα περιθώρια για συμβιβασμούς πολύ μικρά. Υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι θα έχουμε συμμάχους την Ιταλία ή τη Γαλλία. Είναι οι πρώτοι που κατηγορούν την Ελλάδα, προκειμένου να βγάλουν τον προβολέα από πάνω τους. Υπολογίζουμε στους Αμερικανούς και τους Κινέζους. Ναι, αν αυτοί έχουν πραγματικό συμφέρον και εφόσον μπορούν να πιέσουν το Βερολίνο να κάνει κινήσεις που θα αποτελούν πολιτική αυτοκτονία για την κ. Μέρκελ.
Εδώ και δυο χρόνια, οι σελίδες της Καθημερινής είναι γεμάτες με άρθρα και ρεπορτάζ που κινούνται στη γραμμή του «success story» που με κωμικό τρόπο επέβαλε στην κυβέρνηση του ο Αντώνης Σαμαράς. Έχουμε βαρεθεί να διαβάζουμε για «κοσμογονία μεταρρυθμίσεων» και ότι «η Ελλάδα αλλάζει».
Μπορεί κάποιος να μας εξηγήσει τι ακριβώς μεσολάβησε και μέσα σε λίγες εβδομάδες συζητάμε για το αν η χώρα έχει επιστρέψει στο 2012 ή και στο 2010; Αν δεν πήγαιναν όλα καλά όπως μας έλεγαν, δεν πρέπει να κάνουν και οι δημοσιογράφοι την αυτοκριτική τους;
