 |
| Σκίτσο του Milo Manara για την τραγωδία του Charlie Hebdo |
Ναι, η Δύση προχθές στο Παρίσι πλήρωσε –για μια ακόμη φορά– τις αμαρτίες της. Η Γαλλία, συγκεκριμένα, τις αποικίες της. Είναι πολλά αυτά που μπορεί να καταμαρτυρήσει κανείς στις παταγώδεις γαλλικές αποτυχίες ως προς την ενσωμάτωση της δεύτερης και τρίτης γενιάς μουσουλμάνων Γάλλων πολιτών, στη γαλλική μεροληψία της laicité ή, για να μεγαλώσει το κάδρο, στο γεωπολιτικό χάος που έχει προκαλέσει ο δυτικός ιμπεριαλισμός εδώ και έναν αιώνα, από το δυτικό άκρο της ινδικής χερσονήσου ως την ανατολική ακτή της Μεσογείου. Και μάλιστα ενισχύοντας το ακραίο Ισλάμ, είτε επειδή οι τιμές του πετρελαίου το ζητάνε –όπως κατεξοχήν στην περίπτωση της Σαουδικής Αραβίας– είτε εκ του αποτελέσματος είτε και συνειδητά, για να υπονομευθούν ισλαμικά λαοπρόβλητα καθεστώτα όπως αυτό της Χαμάς, του Ιράν ή των Αδελφών Μουσουλμάνων.
Έχει σημασία να θυμόμαστε πως η δύναμη της ισλαμικής Ακροδεξιάς είναι μεγαλύτερη στη Δύση παρά στις κοιτίδες της θρησκείας αυτής, όπου παραμένει ισχνή μειοψηφία. Η ισλαμική Άκρα Δεξιά έχει πλέον για τα καλά την αύρα της Δύσης. Η πατρίδα της είναι πια η Δύση, και όχι η Μέση Ανατολή. Και αυτό είναι ιστορικά τετελεσμένο. Η νέα ισλαμική Άκρα Δεξιά αποτελείται από συμπολίτες μας. Ανθρώπους στρατιωτικοποιημένους από τη βία μας και ματαιωμένους από τα οικεία μας αδιέξοδα.
Τίποτε όμως από τα παραπάνω –που ισχύουν– δεν είναι συμψηφίσιμο με το προχθεσινό. Και αυτό το λέω όσο πιο εμφατικά γίνεται. Η μαζική δολοφονία στο Charlie Hebdo είναι ένας κόλαφος στη νεωτερικότητα, η δολοφονία της νεωτερικότητας, της ελάχιστης ιδέας που μπορεί να μας ενώνει: στο ότι μπορούμε να διαφωνούμε συντεταγμένα για το μέλλον της κοινωνίας μας.
Mια τολμηρά δίκαιη ανάλυση από τον Δημήτρη Χριστόπουλο στα Ενθέματα της Αυγής.
