Η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στο Βερολίνο ήταν επικοινωνιακά απόλυτα επιτυχής. Ο νυν πρωθυπουργός παραδοσιακά στέκεται στο ύψος των περιστάσεων στο εξωτερικό. Ήταν πολύ καλός κάποτε σε μια ομιλία στο Τέξας, ήταν σχεδόν εξαιρετικός στο ευρωπαϊκό debate για την προεδρία της Κομισιόν.
Ο Αλέξης Τσίπρας όμως ουδέποτε έχει επιχειρήσει να είναι τόσο ειλικρινής όταν απευθύνεται στους Έλληνες οι οποίοι και του ανέθεσαν τη διακυβέρνηση της χώρας. Στο εξωτερικό κρύβει τον απίθανο Βαρουφάκη, στο εσωτερικό τον αφήνει να βγάζει selfie και να υπονοεί ότι η ρήξη με την Ευρώπη είναι κοντά.
Ο Αλέξης Τσίπρας πότε θυμίζει φιλελεύθερο κεντροαριστερό ηγέτη, πότε ανταγωνίζεται τη Χρυσή Αυγή σε εθνικισμό και πότε εμφανίζεται εξίσου αριστερόστροφα παλαιολιθικός όπως ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Παρατηρώ ότι το ίδιο κάνουν και στενοί του συνεργάτες όπως ο Νίκος Παππάς. Πότε λες ότι «δεν είναι και άσχημα που ζωηροί 40αρηδες είναι στα πράγματα» και πότε λες «αν είναι αυτό Αριστερά...».
Προσωπικά, απέχω από τη διαρκή αξιολόγηση των επιμέρους ενεργειών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ καθώς έχω πειστεί ότι σίγουρα δεν υπάρχει κάποιο γενικό σχέδιο στο οποίο αυτές με κάποιον τρόπο εντάσσονται. Καταλήγω στο ότι αξίζει κανείς μονάχα να παρακολουθεί τις προσωπικές κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα, όλοι οι άλλοι μοιάζουν κομπάρσοι.
Τι θέλει λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας; Νομίζω ότι θέλει αυτό που θέλουν όλοι οι ηγέτες, ειδικά στο ξεκίνημα τους. Θέλει να συνεχίσει να παραμείνει κυρίαρχος στην ελληνική πολιτική σκηνή κι αυτό τελικά είναι που θα καθορίσει τις εξελίξεις, γι' αυτό και ο μόνος εγγυητής της παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη παραμένει ο ίδιος ο ελληνικός λαός.
Όσο οι πολίτες αποστρέφονται τα σενάρια της δραχμής, τόσο θα πιστεύω ότι ο Τσίπρας δεν είναι τρελός για να πάει κόντρα στο ρεύμα. Πιστεύω επίσης ότι δεν είναι ο ίδιος μέρος κάποιου ευρύτερου σχεδίου αποσταθεροποίησης της χώρας και συνολικά της περιοχής. Δεν βάζω όμως το χέρι μου στη φωτιά για κάποιους υπουργούς του, τους οποίους όμως θεωρώ ότι και ο ίδιος βαθιά μέσα του αξιολογεί ως ακίνδυνους γραφικούς.
Μετά και το Βερολίνο, ο πρωθυπουργός νομίζω ότι προσωπικά γνωρίζει ότι αυτά που η Ευρώπη έχει να χάσει από ένα Grexit είναι πολύ λιγότερα από αυτά που θα υποστεί η Ελλάδα. Δεν μπορεί επίσης παρά να γνωρίζει ότι κανένα ξανθό ή άλλο γένος δεν θα βοηθήσει τη χώρα με λιγότερη ιδιοτέλεια από ότι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι.
Ξέρει ότι το πρόβλημα δεν είναι ο...καπιταλισμός, υποψιάζεται ότι οι προηγούμενοι δεν ήταν μαζοχιστές και δεν μπορεί παρά να έχει καταλάβει ποιοι του έλεγαν μπούρδες όλα αυτά τα χρόνια. Πάνω από όλα όμως, έχει την πολυτέλεια να έχει βιώσει το πολιτικά βίαιο τέλος όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Τρέχει μόνος του, θα ήταν κρίμα για τον ίδιο αλλά και πάνω από όλα για τη χώρα να βγει δεύτερος.
