Ψηφίστηκε χθες το βράδυ κατά πλειοψηφία το νομοσχέδιο του υπουργού Επικρατείας Νίκου Παππά για τα ΜΜΕ, με τον τίτλο «Αδειοδότηση παρόχων περιεχομένου επίγειας ψηφιακής τηλεοπτικής ευρυεκπομπής ελεύθερης λήψης κ.α. διατάξεις».
Προσπάθησα να παρακολουθήσω τη σχετική κοινοβουλευτική συζήτηση όσο το δυνατόν πιο στενά αλλά παρ' όλα αυτά εξακολουθώ να έχω πάρα πολλές απορίες σχετικά με τη συγκεκριμένη κυβερνητική πρωτοβουλία.
Πρώτον, εκτιμώ ότι δεν προέκυψε κανένα στοιχείο που να δικαιολογεί την τόσο μεγάλη βιασύνη της κυβέρνησης για την ψήφιση του νομοσχεδίου. Η αναδιάρθρωση του τηλεοπτικού σκηνικού αποτελεί εξ ορισμού μια πολύ σοβαρή συζήτηση, η οποία κακώς συρρικνώθηκε και απαξιώθηκε από τη σημερινή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Για παράδειγμα, δεν είναι κάπως παράδοξο να ψηφίζεται το νομοσχέδιο πριν οριστεί η νέα σύνθεση του ΕΣΡ;
Δεύτερον, δεν διέκρινα καμία αληθινή διάθεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να επιδιώξει ευρύτερες συναινέσεις. Για ακόμα μια φορά, το δάχτυλο των «αριστερών» υπουργών ήταν υψωμένο και κατακεραύνωνε κάθε παρατήρηση των κομμάτων της Αντιπολίτευσης. Εξακολουθεί να με εντυπωσιάζει η αλαζονεία τους.
Τρίτον, το νομοσχέδιο δεν πολεμά επί της αρχής τη διαπλοκή, επιχειρεί μονάχα να δυσκολέψει το σημερινό σύστημα διαπλοκής, προσφέροντας άφθονο χώρο για την ανάδειξη νέων διαπλεκόμενων παικτών. Δεν δημιουργείται κανένα νέο θεσμικό πλαίσιο ελέγχου του νέου τηλεοπτικού πεδίου, ο εκάστοτε υπουργός Επικρατείας θα είναι άτυπα ο αρχικαναλάρχης της χώρας. Στα σύγχρονα κράτη, η διαφάνεια δεν τελεί υπό την αίρεση της ηθικής ακεραιότητας ενός προσώπου.
Τέταρτον, θα συνιστούσα σε όλους μας να περιμένουμε μερικούς μήνες και να παρακολουθήσουμε τις δικαστικές περιπέτειες που σίγουρα θα έχει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Θεωρώ αρκετά πιθανή την επιβολή προστίμου από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για διάφορες σοβιετικού τύπου διατάξεις του.
Συνοψίζοντας, εκτιμώ ότι η χώρα δεν έκανε κανένα βήμα μπροστά με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αλλά αντιθέτως χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία ρύθμισης του άναρχου τηλεοπτικού πεδίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να αποτελεί κυβέρνηση μονάχα των ψηφοφόρων του κι όχι όλων των Ελλήνων και δεν ενδιαφέρεται να προχωρήσει σε αληθινές τομές.
Όσο η Αντιπολίτευση παραμένει τόσο αμήχανη, τόσο ο νικητής Τσίπρας θα κάνει ό,τι θέλει.
