Φοβούμενοι (εύλογα) ότι τέτοιες συζητήσεις τρέφουν το τέρας του εθνολαϊκισμού, αρκετοί σοβαροί προοδευτικοί επιστήμονες και δημοσιογράφοι σπεύδουν να υποστηρίξουν, έστω κριτικά, το Νίκο Φίλη για τις δηλώσεις του σχετικά με τη σφαγή των Ποντίων.
Κατά την προσωπική μου άποψη, κάνουν λάθος, ίσως παρασυρόμενοι από τη γοητεία που παραδοσιακά ασκεί στις προοδευτικές δυνάμεις η υπεράσπιση «δύσκολων» θέσεων. Το ατόπημα του Νίκου Φίλη είναι πολιτικό, όχι ιστορικό και είναι πολύ μεγάλο.
Ο Νίκος Φίλης δεν είναι ένας τολμηρός αριστερός που καλεί το Έθνος να διαβάσει πιο νηφάλια την Ιστορία του. Δεν είναι ένας προοδευτικός υπουργός που βάλλεται επειδή ανέλαβε το πολιτικό κόστος να στηρίξει μια αντιδημοφιλή μεταρρύθμιση. Είναι απλά ένας καρεκλοκένταυρος πολιτικάντης που απαιτεί να δεχθούμε ότι μπορεί να είναι υπουργός, παρόλο που διαφωνεί με την ασκούμενη πολιτική της κυβέρνησης του.
Το τι συνέβη τότε στον Πόντο, δεν αποτελεί μονάχα ένα ζήτημα προς συζήτηση μεταξύ ιστορικών. Καλώς ή κακώς, το αίτημα αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ποντίων αποτελεί πλέον μέρος της ασκούμενης εθνικής εξωτερικής πολιτικής. Η Ελλάδα πιέζει ξένα κοινοβούλια να αναγνωρίσουν τα γεγονότα αυτά ως γενοκτονία των Ποντίων, κάποια το έχουν ήδη κάνει. Ο κ. Φίλης δεν είπε θαρραλέα «καλώ δημόσια να αναθεωρηθεί αυτή η θέση». Είπε ενοχικά ότι διατυπώνει μια προσωπική «επιστημονική» άποψη, παραμένοντας αυτάρεσκα στην καρέκλα του. Αν πει δηλαδή αύριο ότι ο Αττίλας ήταν μια θεμιτή ενέργεια εκ μέρους τη Τουρκίας, πάλι δεν θα πρέπει να υπάρξουν αντιδράσεις;
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρέπει να τον διώξει γιατί έθιξε τα «ιερά και τα όσια» διαφόρων συντηρητικών κύκλων. Πρέπει να τον διώξει γιατί δεν έχει αντιληφθεί τι σημαίνει να είσαι ο υπουργός Παιδείας μιας χώρας, γιατί δεν καταδέχεται να «καταπιεί» τις προσωπικές του απόψεις μπροστά στο εθνικό ζητούμενο. Αν ο κ. Φίλης δεν μπορεί να τιθασεύσει το ιδεοληπτικό τέρας των προσωπικών απόψεων, οφείλει από μόνος του να παραιτηθεί από το κυβερνητικό αξίωμα του καθώς μόνο έτσι θα ανακτήσει το πλήρες δικαίωμα έκφρασης προσωπικών θέσεων.
Κατά συνέπεια, θεωρώ άστοχη εκείνη την υπεράσπιση του Νίκου Φίλη που προστρέχει στα βιβλία και στις έρευνες για το τι πραγματικά συνέβη στον Πόντο. Το πρόβλημα έγκειται στο τι συνέβη προχθές στην Αθήνα κι αυτό που συνέβη αποτελεί μια άγαρμπη κι ερασιτεχνική πράξη αποδυνάμωσης της ασκούμενης εξωτερικής πολιτικής.
