Μετά από διεργασίες που κράτησαν αρκετό καιρό χωρίς να συντρέχει προφανής λόγος για τέτοια καθυστέρηση, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι κατάφεραν χθες να ανακοινώσουν ότι συγκροτούν κοινή επιτροπή διαλόγου με στόχο να διερευνηθεί κατά πόσον είναι δυνατή η σύμπραξη όλων σε έναν νέο πολιτικό φορέα.
Τα 29 ονόματα εδώ.
Ας ξεκινήσουμε με τα αρνητικά για να γίνουμε πιο θετικοί στο τέλος.
1. Πολλοί από τους συμμετέχοντες έχουν προσπαθήσει να ενώσουν ξανά τον χώρο και έχουν αποτύχει. Θα περίμενα κάποιοι να κάνουν από μόνοι τους πίσω και να πάψουν να νιώθουν ιδιοκτήτες και αποκλειστικοί ερμηνευτές της ταλαιπωρημένης λέξης «Κεντροαριστερά».
2. Μόλις 4 γυναίκες και ελάχιστοι νέοι. Το κλειστό επάγγελμα «60αρης άνδρας θεωρητικός της Κεντροαριστεράς» πρέπει κάποια στιγμή να ανοίξει. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι ελάχιστοι οι 20αρηδες και οι 30αρηδες που ασχολούνται με τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο αλλά είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν αρκετά αξιόλογα στελέχη μεταξύ 35 και 45 ετών. Αν δεν υπάρχουν, κακώς συζητάμε για κάτι νέο.
Τα δυο θετικά:
1. Η ίδια η σύσταση της Επιτροπής. Αν και σήμερα το βασικό σενάριο είναι η αποτυχία των συζητήσεων, είναι σημαντικό ότι επιτέλους τα δυο συγκεκριμένα κόμματα κατάφεραν να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι μετά από έναν ψυχρό εμφύλιο πόλεμο που ωφέλησε κυρίως του Τσίπρα και Μητσοτάκη.
2. Η σημαντική εκπροσώπηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ο αντιδήμαρχος Αθηνών Λευτέρης Παπαγιαννάκης, ο αντιπεριφερειάρχης Αχαΐας Γρηγόρης Αλεξόπουλος, η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου της Αθήνας Νέλλη Παπαχελά και ο δήμαρχος Αργυρούπολης-Ελληνικού Γιώργου Κωνσταντάντου οφείλουν και πρέπει να βοηθήσουν το συγκεκριμένο χώρο να συνδεθεί ξανά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία στην καθημερινότητα της, τα οποία συνήθως καταγράφονται με καθυστέρηση σε μελέτες και ακαδημαϊκά εγχειρίδια.
Η μεγάλη αλήθεια:
Εντάξει, μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας: Λίγο-πολύ όλοι κάποτε στο ΠΑΣΟΚ ήταν, ας τα βρουν ξανά, όπως άλλοτε...
