Οι συνεχείς τρομοκρατικές επιθέσεις ανά τον κόσμο από ομάδες ακραίων μουσουλμάνων τρομοκρατών φέρνουν ξανά στο επίκεντρο του δημοσίου διαλόγου τη συζήτηση περί Ισλάμ με διάφορους ειδικούς και μη να καταθέτουν τις απόψεις τους.
Παρακολουθώντας στενά τη συζήτηση, το βασικό συμπέρασμα που με θλίψη εξάγω είναι ότι αρκετοί από όσους τοποθετούνται για τον μουσουλμανικό κόσμο δεν γνωρίζουν ακριβώς για τι μιλάνε και αρκούνται σε διάφορα θεωρητικά κλισέ, χωρίς τη χρήση συγκεκριμένων στοιχείων και αριθμητικών δεδομένων. Μου προκαλεί δε αρνητική εντύπωση η εν Ελλάδι εμμονή στην επίκληση του παραδείγματος της Γαλλίας ως προς την ενσωμάτωση των μουσουλμανικών κοινοτήτων, λες και μόνο η συγκεκριμένη χώρα κλήθηκε να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο ζήτημα, λες και δεν μπορούν να αντληθούν από αλλού σχετικά μαθήματα και παραδείγματα.
Πριν λοιπόν αρχίσουμε ξανά να συμφωνούμε και να διαφωνούμε μεταξύ μας, καλό θα ήταν να γνωρίζουμε πού τελειώνουν τα στερεότυπα και πού αρχίζει η αλήθεια. Να λοιπόν μερικές από τις βασικές παρανοήσεις περί Ισλάμ που εντόπισα τις τελευταίες μέρες:
1. Το Ισλάμ είναι θρησκεία και όχι εθνικότητα. Οι μουσουλμάνοι διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους και δεν αποτελούν μια ενιαία και ομοιόμορφη πληθυσμιακή ομάδα, γι’ αυτό και είναι λάθος να μιλά κανείς γενικά και αόριστα για «το Ισλάμ». Πέρα από τον σχετικά γνωστό διαχωρισμό μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών, υπάρχουν πολλά επιμέρους ρεύματα, τα οποία μάλιστα εκδηλώνονται διαφορετικά από περιοχή σε περιοχή. Σας θυμίζει κάτι;
2. Οι μουσουλμάνοι δεν ζουν εκεί που ο περισσότερος κόσμος νομίζει. Η χώρα με τους περισσότερους μουσουλμάνους είναι η Ινδονησία και ακολουθούν η Ινδία και το Πακιστάν. Στη Νιγηρία υπάρχουν περισσότεροι μουσουλμάνοι από όσοι στην Αίγυπτο, όπως και στο Μπαγκλαντές σε σχέση με το Ιράν. Επίσης, στη Ρωσία υπάρχουν περισσότεροι μουσουλμάνοι από όσοι στην αραβική Τυνησία – και στο Νότιο Σουδάν υπάρχουν περισσότεροι Χριστιανοί από όσοι στην Ολλανδία.
H συνέχεια στην Athens Voice.
