Τον τελευταίο καιρό κορυφώνεται το φλερτ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τη νεοναζί συμμορία της Χρυσής Αυγής κι έτσι αυτή την εβδομάδα ο Μάκης ο Μπαλαούρας προχώρησε σε μια δυναμική επίθεση φιλίας στους ψηφοφόρους της.
Συγκεκριμένα δήλωσε:
Η Χρυσή Αυγή με το μόρφωμα που είναι φυσικά, δεν μπορεί να υπάρξει στο δημοκρατικό τόξο. Ο Νίκος Παρασκευόπουλος, τον οποίο εκτιμώ απεριόριστα, πιστεύω ότι αυτό που ήθελε να πει -κάτι που ζούμε και έτσι ερμηνεύονται και τα υψηλά ποσοστά της Χρυσής Αυγής - είναι ότι υπάρχει απλός κόσμος που μέσα στη μέγκενη των προβλημάτων που αντιμετωπίζει και την αδυναμία να δώσει λύσεις με τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις, νομίζει ότι η Χρυσή Αυγή είναι λύση για αυτόν. Είναι απλός κόσμος που δεν έχει καμία σχέση με τον ρατσισμό και τον φασισμό. Δεν αναφέρομαι στα τάγματα εφόδου, αλλά για τους απλούς ανθρώπους, τους ψηφοφόρους που αγωνιούν για να βρουν μία λύση επιβίωσης.Δεν αμφιβάλω ότι κάποιοι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής είναι λιγότερο φασίστες και ρατσιστές από όσο νομίζουμε, αν και θυμίζω ότι περίπου μισό εκατομμύριο Έλληνες ψηφίζουν σταθερά το συγκεκριμένο κόμμα από το 2012 και μετά, οπότε όλο και κάτι θα έχουν υποψιαστεί για την ιδεολογική του προέλευση.
Παρ' όλα αυτά, δεν μπορώ να μην επισημάνω κάτι φοβερά προφανές. Το κόμμα που από το 2009 μέχρι σήμερα δίχασε τον ελληνικό λαό, δηλητηρίασε τον δημόσιο διάλογο και μέχρι και σήμερα χαρακτηρίζει «πράκτορες του Σόιμπλε» τους πολιτικούς αντιπάλους του, βρήκε να χαρακτηρίσει «απλό λαό» τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής.
Καταλαβαίνω ότι για την ελληνική Αριστερά τελικά «ϕασίστες», «προδότες» και «εκπρόσωποι του Δ' Ράιχ» ήταν μονάχα οι (εκατομμύρια) Έλληνες που τόλμησαν να στηρίξουν ή έστω να ανεχθούν τα δυο πρώτα Μνημόνια. Τους είναι πιο εύκολο να υπερασπιστούν δημόσια τους Χρυσαυγίτες παρά τους εκατομμύρια πολίτες που συνειδητοποίησαν πιο γρήγορα από τον Τσίπρα ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τη σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή.
Καλός ο πολιτικός πολιτισμός και η πολιτική ορθότητα αλλά θα ήμουν ανειλικρινής αν δεν σας ομολογούσα ότι ο κ. Μπαλαούρας μου προκαλεί μια κάποια απέχθεια...
