Η Μαρία Δαμανάκη εξιστορεί με γενναιότητα και ψυχραιμία τις συσκέψεις για το Μακεδονικό

23.7.17


Κάθε Κυριακή, αναμένω με περιέργεια να διαβάσω την «έκτακτη» αρθρογραφία που περιλαμβάνεται στην ύλη της Καθημερινής της Κυριακής, καθώς πολύ συχνά πολιτικοί και ακαδημαϊκοί παρεμβαίνουν με σοβαρότητα για κρίσιμα ζητήματα.

Ομολογώ ότι αυτή την Κυριακή, η παρουσία της Μαρίας Δαμανάκη στις σελίδες αυτές με αιφνιδίασε, πόσο μάλλον το ότι η πρώην Επιτροπής της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση επέλεξε να αναφερθεί στο Μακεδονικό, με την ιδιότητα της πρώην προέδρου του Συνασπισμού.

Κατά την προσωπική μου άποψη, πρόκειται για ένα από τα πλέον γενναία και χρήσιμα άρθρα που έχουν δημοσιευτεί τα τελευταία χρόνια στον ελληνικό Τύπο. Παραθέτω δυο σημαντικά αποσπάσματα:

(...)Βεβαίως, ο Κων. Μητσοτάκης λίγες ώρες μετά το ανακοινωθέν απέπεμψε τον κ. Σαμαρά, αλλά αυτό έγινε κατόπιν εορτής και χωρίς καμία δυνατότητα να ασκηθεί επιρροή στις εξελίξεις. Όσο και εάν στα μετέπειτα χρόνια ο τότε πρωθυπουργός προσπάθησε να αποστεί αυτών των ευθυνών φορτώνοντας τα βάρη αποκλειστικά στον κ. Σαμαρά, δεν μπορεί παρά να αναρωτιέται κανείς γιατί στην κρίσιμη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών στις 13.4.92 δεν υποστήριξε το πακέτο Πινέιρο και γιατί το περιεχόμενό του κρατήθηκε για μήνες εκτός δημοσίου διαλόγου – γεγονός το οποίο διευκόλυνε την εκστρατεία της αδιαλλαξίας γύρω από το όνομα.

(...)Τέλος, σε καμία περίπτωση δεν θέλω να αποσιωπήσω τις δικές μου ευθύνες, όσο και του τότε κόμματος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου. Μετά την αποχώρηση του ΚΚΕ από το κοινό σχήμα, ο ΣΥΝ ήταν πλέον ένα μικρό κόμμα της ανανεωτικής Αριστεράς που το 1992 έκανε τα πρώτα πολιτικά του βήματα. Στις γραμμές του συγκέντρωνε παράγοντες του ευρύτερου χώρου της Αριστεράς με πολλές και διαφορετικές απόψεις, μεταξύ άλλων και επί του θέματος της ονομασίας. Ο ιστορικός ηγέτης του χώρου Λεωνίδας Κύρκος, όσο και ο αξέχαστος Μιχάλης Παπαγιαννάκης, πλαισιωμένοι και από άλλα στελέχη και βουλευτές τότε του ΣΥΝ, έδιναν, στο πλαίσιο του εσωκομματικού διαλόγου, ένα άλλο περιεχόμενο στον δημόσιο διάλογο για τα Σκόπια σε κατεύθυνση αντιεθνικιστική, γνήσια πατριωτική όσο και ευρωπαϊκή, προτείνοντας ανοιχτά και έγκαιρα τον συμβιβασμό στο θέμα της ονομασίας και προβλέποντας τις μελλοντικές εξελίξεις. Κόντρα στο ρεύμα, με προσωπικό και πολιτικό κόστος. Ωστόσο, δεν πετύχαμε να πείσουμε την πλειοψηφία του Συνασπισμού. Αποφάσισα, προκρίνοντας την ενότητα του κόμματος –παρά τη δημόσια εκφρασμένη προσωπική μου θέση πάνω στο θέμα–, να υπηρετήσω την πλειοψηφία. Έτσι, στη δεύτερη σύσκεψη πολιτικών αρχηγών ο Συνασπισμός συντάχθηκε με την απόρριψη του πακέτου Πινέιρο.