Πόσο απέχει το «ανθρωπάκια» από το «προδότες» και το «σούργελο» από το «Μερκελιστές»;

26.9.17


Τον τελευταίο καιρό, όπου σταθεί και όπου βρεθεί ο Άδωνις Γεωργιάδης, χαρακτηρίζει «ανθρωπάκια» τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο έκανε και χθες από το βήμα της Βουλής, πάντα από την ιδιότητα του αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας.

Χθες, ο βουλευτής του Ποταμιού Γρηγόρης Ψαριανός χαρακτήρισε «σούργελο» στο Twitter τον Δημήτρη Παπαδημούλη. Ανάλογες εκφράσεις χρησιμοποιεί συχνά εναντίον των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο κάνουν αρκετοί ακόμα βουλευτές της Αντιπολίτευσης, π.χ ο Ανδρέας Λοβέρδος.

Είναι οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι που συνεχώς θυμίζουν -και έχουν απόλυτο δίκιο- ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δίχασε για χρόνια την Ελλάδα, χαρακτηρίζοντας «προδότες», «δοσίλογους» και «Μερκελιστές» τους πολιτικούς αντιπάλους του.

Αναρωτιέμαι πραγματικά: πόσο απέχει το «ανθρωπάκια» από το «προδότες»; Ας πούμε, είναι λίγο ηπιότερος χαρακτηρισμός, μιας και δεν υπονοεί ότι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ προδίδουν τη χώρα. Είναι όμως ένα χαρακτηρισμός που αρμόζει σε κάποιον που θέλει να διαφοροποιηθεί από τις πρακτικές και τη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ένας χαρακτηρισμός που προάγει τον δημοκρατικό διάλογο;

Πώς γίνεται να νιώθεις σουπερ ουάου προοδευτικός (ή φιλελεύθερος) και σύγχρονος πολιτικός όταν χαρακτηρίζεις έτσι τους πολιτικούς αντιπάλους σου; Μήπως θα ήταν καλύτερο να αγοράσεις έναν καθρέφτη για να συνειδητοποιήσεις πόσο τους μοιάζεις;